Het gelijk van de SP in de eurocrisis

De Europese Commissie is boos op het IMF, omdat deze week van die organisatie een rapport verscheen waarin eigenlijk gewoon staat dat de aanpak van de crisis in Griekenland helemaal fout is geweest. Wat er volgens het IMF wel had moeten gebeuren, een snelle schuldafschrijving en een aanpak waarbij de zwaarste schouders de zwaarste lasten dragen en in tijden van recessie niet teveel bezuinigd wordt, was precies de aanpak die de SP bepleitte. Het is kennelijk voor opiniemakers nog een brug te ver om dit toe te geven, maar het is wel het `eerlijke verhaal'.

De SP krijgt soms het verwijt om met de rug naar Europa te staan. Niets is minder waar: als SP'ers voelen we ons enorm betrokken bij onrecht elders in de wereld, en dat geldt ook voor onrecht in andere Europese lidstaten. Toegegeven, de Grieken hadden er een potje van gemaakt, maar dat geldt eerst en vooral voor de elite die met vriendjespolitiek en belastingfraude schatrijk is geworden. Het geldt niet voor de Griekse middenstanders die inmiddels massaal failliet zijn gegaan door de botte bezuinigingen en daaruit voortvloeiende vraaguitval. Het geldt ook niet voor de gewone Griekse werknemer die nauwelijks profiteerde van de cadeautjes van bevriende politici, maar inmiddels wel is ontslagen of genoegen moet nemen met loonkortingen tot 30%. Daarom waren en zijn we steeds solidair met de gewone Griek en bepleiten we al jaren een aanpak, die nu ook het IMF zegt te steunen, waarbij de bestrijding van corruptie en belastingfraude prioriteit nummer een zijn en de schulden van Griekenland geen molensteen blijven, maar worden doorgeschoven of gedeeltelijk kwijtgescholden.

De Europese Commissie reageerde deze week als door een adder gebeten. Dat verbaast me niet. Al vaker heb ik het de meest rechtse Commissie ooit genoemd. De snoeiharde bezuinigingspolitiek gekoppeld aan het lage lonen beleid dat Griekenland wordt opgelegd, is puur neoliberaal beleid. Het is geen middel om de crisis te stoppen, want gelet op groei- en werkloosheidscijfers in Griekenland lukt dat voor geen meter, maar is een doel op zich. Griekenland is gewoon proeftuin voor keihard neoliberaal beleid. Het is de bedoeling dat de lonen zo laag worden, en de sociale rechten en publieke voorzieningen zover worden afgebroken, dat het land internationaal weer `concurrerend' wordt. Het doet er niet toe of je afglijdt naar de status van ontwikkelingsland, als je maar `concurrerend' wordt.

Dit mensbeeld is voor de Europese Commissie leidend. Als het in Griekenland lukt, dan kan het model mooi geexporteerd worden naar de hele EU. De woede van de Commissie over het IMF-rapport is dan ook niet alleen een teken van ijdelheid. Het is de reactie van een neoliberaal gezelschap dat bang is een belangrijke bondgenoot te hebben verloren. Deze Commissie zal dan ook nooit toegeven dat de voorstellen die de SP al jaren geleden deed, hout snijden. Na volgend jaar zijn we van ze af en komt er een nieuw samengestelde Commissie terug. Misschien wordt die wat minder neoliberaal. Dat zou mooi zijn. Daar hoeven media en opiniemakers echter niet op te wachten. Ik zie uit naar de eerste column waarin niet alleen de plannen van destijds Ewout Irrgang voor Griekenland, maar ook de `over my dead body uitspraak' van Emile Roemer worden geroemd als visionair.

Bron: Nieuwsbank