Negen maanden in de cel in Indonesië door het UWV

Van September 2007 tot december 2007 nul euro WAO uitbetaald aan ondergetekende Rudolf Rietveld woonachtig op Bali met zijn dochter Madelon 14 jaar, wat inhield dat wij per december 2007 moesten terug keren naar Nederland, en wij alles verloren wat wij daar hadden opgebouwd zowel de geliefde Internationale school te Jimbaran op Bali voor Madelon. Na terug gekeerd te zijn voor mijn 2e vrouw op Bali 2008 werd wederom mijn uitkering van juni tot oktober 2008 geschorst onrechtmatig ( er was wel degelijk een adres bekend want ontving nota bene de post door het UWV verstuurd,dit leiden tot het tweede drama ondergetekende kon zijn medicatie voor Parkinson niet meer betalen etc. en kreeg div complicatie waaronder zware Trombose, in september werd ik midden in de nacht opgenomen om direct een behandeling zowel operatie te ondergaan die mijn leven redden !!!!!!

Februari 2009 werd wederom mijn WAO voor 100% ingehouden en verloren wij hier door ons tweede huis door ons opgebouwd op Bali etc. en liepen zware averij op . April 2009 werd mijn 9 maanden in verwachting zijnde vrouw opgenomen in Hospital met zware problemen rond de geboorte van onze zoon, dit kon door dat mijn dochter in Nederland het te betalen bedrag voor het ziekenhuis heeft overgemaakt naar haar vader op Bali direct op 10 April werd een leven reddende operatie uitgevoerd voor zowel onze nog niet geboren zoon zowel zijn moeder, had mijn dochter de operatie niet betaald of kunnen betalen waren beide overleden !!!!!!!!!!!!!!!!!

Mei 2009, nog steeds nul euro wat leiden tot niet meer kunnen verlengen van mijn Visum en werd opgesloten in cel bij Immigratie te Denpasar op Bali, dit duurde tot 18 januari 2010 en moest toen wegens 9 maanden ( overstay - geen Visum ) ook nog eens het land voor 1 jaar verlaten, dit hield in dat ik mijn zoon na vrijwel 8 maanden alleen achter de tralies gezien te hebben zowel zijn zorgzame moeder ik beide door werkwijze UWV nu geheel niet meer zie, nachtmerrie wat heeft plaats gevonden staat op ruim 1000 sms berichten door Moeder van Anton Rietveld gestuurd aan ondergetekende .

Dezorgzame moeder en vrouw gold ook zeker voor mij daar zij mij met onze zoon ruim 100 maal heeft bezocht zowel elke keer zo goed als het ging eten voor mij bracht daar ik twee maal per dag om elf uur in de ochtend en om zeven uur in de avond honden- voer kreeg voor geschoteld, tevens maanden geen medicatie voor Parkinson ( Requip - Sinemet 125 regulerend - dormonoct ) dan wel de verkeerde medicatie, na 5 maanden dus nog niets . Nu na terug keer in Nederland op 19 januari 2010 direct diverse keren contact opgenomen met het UWV zowel mijn advocaat voor een voorschot zowel betaling minimaal de door de rechter uitgesproken beslagvrije voet (dit veroorzaakt door misdaden van UWV - Deurwaarders etc. dan wel ), tot heden eind April 2010 nul euro geen voorschot , geen beslagvrije voet uitbetaald.

Hr Linthorst wat tot heden inhoud geen bezoek aan mijn Neuroloog in het Vu, de huisarts alles heeft gedaan dat ik in ieder geval een verwijzing naar het Vu verkregen heb zowel de recepten, maar de medicatie niet kan ophalen wegens nul euro, dit zelfde geld voor Unive, nog steeds geen verzekering ,zowel nog steeds geen inschrijving bij het GBA gemeente Castricum daar je met geen inkomsten ook niet wordt in geschreven, zowel geen huisvesting, en wederom mijn dochter een betaling heeft overgemaakt voor eten en de kamer die mijn zoon en zijn moeder bewonen, daar zij ons laatste zowel derde ( kleine ) huis zijn kwijt geraakt door werkwijze - regels UWV . Tot slot, hr Linthorst moet mijn zoon zowel zijn lieve moeder als ondergetekende nu echt dood of gaat het UWV zorg dragen dat herstel plaats vind van de enorme veroorzaakte lichamelijke zowel geestelijke als Financiële schade.

Dit zou nooit meer mogen gebeuren met geen enkele Nederlandse burger. Mr. ... de veroorzaakte ravage alvorens ik naar Bali vertrok geheel in zijn advocaten kantoor heeft liggen, ik hoop dat het UWV te samen met deze goede en eerlijke advocaten de ravage en het enorme menselijk leed kan keren tot een normaal gezinsleven, zowel gezinshereniging daar mijn zoon door zelfde reden nog geen enkele status heeft, en wat zelfs kan leiden tot in hechtenis nemen van Moeder en mijn zoon dat is mogelijk in Indonesia. Keer het tij nu het nog kan, 10 April is de datum dat mijn een jaar oude zoon gaat oplopen te samen met zijn moeder wat mij is aangedaan door de nul euro situatie van het UWV insluiting door Immigratie !!!!!!!!!!!!!!!.

Geschreven door Rudolf Rietveld