Boek: Scheveningen, Oostende en de opkomst van de badcultuur rond 1900

U bent vast een keer op het strand in Scheveningen geweest. Een druk strand met een wat grijze omgeving: een haveloze pier en een leegstaand thermencomplex. In 1900 was het anders. De badplaats werd een populaire plek om ‘gezien te worden’ en echte koninginnen waagden zich vanuit een koetsje in zee. Over de opkomst van deze badcultuur is er, onder redactie van geograaf Ben de Pater en literatuurwetenschapper Tom Sintobin, een boek geschreven.

Zo rustig als de Noordzeekust rond 1800 was, zo druk was ze een eeuw later. Badplaatsen regen zich aaneen. Grand hôtes en casino’s verdrongen elkaar om de mooiste plek, op het zand ontstonden ‘s zomers ware strandmandendorpen. Duizenden waagden zich in een koetsje in het water of flaneerden langs de vloedlijn. Zien en gezien worden, daar ging het om. Hoe ontwikkelden Scheveningen en Oostende - de toonaangevende badplaatsen in Nederland en België - zich tot mondaine vakantieoorden?

Deze zomer is een boek verschenen over Scheveningen, Oostende en de badcultuur rond 1900. Deze bundel is met tal van afbeeldingen geïllustreerd en bevat bijdragen over onder meer architectuur en stedenbouw, muziek en mode, fotografie en schilderkunst, rangen en standen van badgasten en de reclame die badplaatsen voortdurend moesten maken om de concurrentie met toeristische bestemmingen elders te overleven. Terwijl de Nederlandse badplaatsen vorm kregen door lokale initiatieven, was het Belgische kusttoerisme veel meer een nationaal project. Scheveningen en Oostende hielden elkaar als rivalen goed in de gaten.

Op zaterdag 19 oktober wordt het boek in Oostende gepresenteerd, met een wandeling door Oostende en debat over Oostende als badplaats met gastsprekers uit Scheveningen.