Nederlander onderhandelt met IS voor welzijn bevolking

Jeffrey Jonkers (36) onderhandelt als vertegenwoordiger bij Peaceful Change Initiative (PCI), een Londense non-profitorganisatie dat wordt gesponsord door o.a. westerse regeringen. Behalve met IS onderhandelt hij ook met honderden Syrische milities en het regime van president Bashar al-Asad. De reden waarom IS wel in onderhandeling gaat met Jonkers is vanwege zijn neutrale positie.

Jonkers heeft o.a. als taak om het van Syrische inwoners zo dragelijk mogelijk te maken. Hij zorgt voor drinkwater of bijvoorbeeld elektriciteit. Wanneer mensen vluchten voor geweld dan zorgt hij voor bescherming tijdens hun tocht. Om dit te kunnen bereiken is er geen ontkomen aan om met IS te onderhandelen.

Hij krijgt enkel met IS strijders te spreken in gebieden waar de macht over hebben. Daarbuiten wordt via Skype gecommuniceerd.

Voor zover bekend mogelijk is Jonkers de enige Nederlander die op deze manier zaken gedaan krijgt met IS. Ondanks hun schrikbewind tegen andersdenkenden zijn zij weldegelijk van bewust dat iedereen: zowel IS strijders als de Syrische bevolking niet zonder drinkwater en elektriciteit kunnen.

Jonkers beheerst en spreekt de Arabisct he taal maar neemt altijd een tolk mee naar onderhandelingen. Een verkeerd woord of uitdrukking en de onderhandeling is gedoemd te mislukken. Gezien de cultuur maar ook het observeren van gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal is dit van cruciaal belang om een tolk mee te nemen.

In het verleden verrichte Jonkers vergelijkbaar werk in Palestijnse gebieden, Afghanistan en Irak. Echter voelt hij zich veiliger in Syrië omdat het daar een stuk veiliger is en heeft hij geen gewapende beveiligers nodig wanneer hij op pad gaat.

Jonkers zegt geen vertrouwen te hebben in het staakt-het-vuren overleg tussen westerse leiders en de Syrische regering. Deze zou op 1 januari moeten in gaan en aansluitend na 18 maanden zouden dan de verkiezingen moeten plaatsvinden. ,

'Ik geloof er niet in,' aldus Jonkers. 'Het land heeft al meer dan een eeuw geen verkiezingen. Bovendien heb je weinig aan een parlement waar politici elkaar de tent uitvechten. Vrede begint niet met verkiezingen. Vrede krijg je als kinderen naar school kunnen. Door de leraren salaris te betalen. Door voedsel te verkopen op de markt. Daarmee krijgen Syriërs het gevoel dat ze, ook al wonen ze in een kelder onder een kapotgeschoten gebouw, enigszins controle hebben over hun eigen leven en dat van hun kinderen. We kunnen niet voorkomen dat hun stad binnenvalt. Maar we kunnen wel voorkomen dat ze uit machteloosheid IS gaan steunen. Want met machteloosheid verlies je de strijd.'

Bron: ANN