De transgenders in je straat

ANN - Ben je een man of een vrouw? Eerlijk zeggen. Best mogelijk dat je de vraag met ‘nee’ hebt beantwoord, voor velen van ons is die kwestie namelijk niet zo zwart-wit. Als je in een straat met 200 mensen woont, dat zijn zo’n 90 huizen, zitten daar gemiddeld tien mensen bij die niet helemaal man en niet helemaal vrouw zijn maar iets ertussenin, transgenders. Eén van hen is een transseksueel, iemand die het gevoel heeft dat op zijn of haar geboortekaartje het verkeerde geslacht stond en een operatie overweegt. Aan veel van deze mensen zie je van buiten niets, het zou dus best kunnen dat je buurman bij nadere beschouwing meer van een buurvrouw wegheeft.

Goed, laten we je buurman dan maar eens wat beter bekijken. Op het eerste gezicht een man als alle andere; grote kerel, kale kop, het zou je buurman kunnen zijn. We mogen, als we het vriendelijk vragen, zelfs even in zijn onderbroek kijken, en ja hoor, duidelijk een man met alle onderdelen die daar bij horen. Maar stel dat we besluiten de buurman echt grondig te onderzoeken, waar hij waarschijnlijk bezwaar tegen zou maken, dan zouden we iets opvallends ontdekken. Wanneer we zijn hersenen open zouden snijden, zouden we op een gebied stuiten dat de Bed Nucleus van de Stria Terminalis wordt genoemd en met de seksualiteit te maken heeft. Daar zouden we ontdekken dat een deel van dat gebied bij de buurman maar half zo groot is, en maar half zo veel zenuwcellen bevat als bij de gemiddelde man. De buurman heeft de Bed Nucleus van een vrouw.

Nou is die Bed Nucleus maar een klein dingetje, alles bij elkaar heeft de buurman toch wel erg veel van een echte buurman weg. Zelf denkt hij daar heel anders over. We draaien de klok even terug naar de tijd dat hij nog een embryo was. In de eerste helft van de zwangerschap besloten zijn geslachtsorganen, net als bij jou en mij, tot welke vorm ze zouden uitgroeien. De hersenen daarentegen beslissen in de tweede helft van de zwangerschap pas of ze een jongetje of een meisje zijn. Dat is niet zomaar een kwestie van een X- of een Y-chromosoom, hormonen spelen ook een belangrijke rol. Als we nu het buurman-embryo bestuderen ontdekken we dat hij een ongebruikelijke hormoonspiegel heeft. Door zijn genen of door bijvoorbeeld medicijnen die zijn moeder heeft gebruikt is de aanmaak en afbraak van hormonen bij de buurman anders verlopen dan bij de meesten. Als gevolg daarvan hebben zijn geslachtsorganen besloten een jongetje te worden, terwijl zijn hersenen vinden dat ze een meisje zijn.

De overbuurvrouw dan, zou dat wel een overbuurvrouw zijn? Wanneer we het haar vragen blijkt ze zich heus een vrouw te voelen. Toch kijken we voor de volledigheid, en uiteraard na het eerst weer keurig gevraagd te hebben, ook even bij de overbuurvrouw in de onderbroek. Dat is verrassend, het lijkt wel een piemel. Kort na haar geboorte werd dan ook gedacht dat ze een jongetje was, dat werd in eerste instantie ook aan de burgerlijke stand doorgegeven. Later bleek dat haar bijnieren nogal veel mannelijk geslachtshormoon aanmaakten, daardoor was haar clitoris zo groot dat het wel een piemeltje leek. Haar ouders zijn daar wel een tijdje door in verwarring gebracht, ze wisten eigenlijk niet of ze nou een zoontje of een dochtertje hadden. Vanwege hun religieuze overtuigingen wilden ze geen operatie, zodat de overbuurvrouw opgroeide als meisje met een piemeltje. Op zich is zo’n ding vrij goed te verstoppen, dus echt gepest is ze er niet mee, maar aan een vriendje heeft ze nooit durven beginnen. Er was heus weleens een jongen die ze leuk vond, maar ze was altijd te bang voor wat zijn reactie zou zijn. Aan de andere kant heeft ze dat ding al vanaf haar geboorte en hij hoort bij haar, daarom heeft ze besloten zich toch maar niet te laten opereren.

Nu we toch met een buurtonderzoek bezig zijn, die vrouw die op nummer 7 woont, die met dat hondje, heeft pas een paar jaar terug besloten dat ze een vrouw was. Ze is geboren zonder uiterlijke geslachtskenmerken en ook haar hersenen hebben geen keuze gemaakt tussen jongen en meisje. Het was wat onhandig bij het aanvragen van een paspoort en het kiezen tussen het dames- en het herentoilet, daarom heeft ze uiteindelijk besloten dat ze een vrouw is, al vindt ze zelf dat je geen geslacht nodig hebt om jezelf te zijn. Ze gaat alleen liever niet naar de sauna.

De travestieten van nummer 12 en nummer 47 hebben er dan weer geen moeite mee zich te laten zien. Eens in de paar weken hullen ze zich in vrouwenkleren en gaan dan op stap. Zoals veruit de meeste travestieten zijn zij geen transgenders maar doen ze het gewoon voor de kick. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals de oude pianolerares die op nummer 34 woont, die kleedt zich soms als man om haar mannelijke kant te kunnen uiten, maar meestal heeft transgender zijn niets met travestie te maken. Ook niet met homoseksualiteit trouwens, transgenders zijn niet vaker homoseksueel dan anderen. Bij de stuk of tien homo’s die ook in je straat wonen zal best een transgender zitten, maar in principe staat dat los van elkaar.

Als je dit zo leest klinkt het misschien niet geloofwaardig, maar deze mensen wonen gewoon bij je in de straat. Je hebt met ze gebarbecued en gelachen, en vanmorgen heb je nog een praatje met ze gemaakt bij de supermarkt, al vermoedde je toen nog niet dat ergens in de buurman een buurvrouw verborgen zat. Aan de andere kant weten zij dan weer niet dat jij stiekem af en toe nog duimt.

Michel de Groot - ANN