Ian Watkins Britse rockband Lostprophets veroordeeld gevangenisstraf 35 jaar

Ian Watkins, de zanger van de voormalige Britse rockband Lostprophets, is woensdag veroordeeld tot eengevangenisstraf van 35 jaar voor kindermisbruik. Dat meldt de BBC. Watkins moet ten minste 29 jaar van zijn straf achter de tralies doorbrengen, de laatste zes jaar mag als proeftijd worden uitgediend. Opmerkelijk in deze kwestie is dat er blijkbaar sprake is van moeders die hun kinderen aanboden aan de zanger. Dat zet te denken, want vaak hoor je de opmerking “Als de ouders er mee instemmen, dan zal het wel goed zitten“. Zo ook bij het al jarenlang op internet aanwezige filmpje van Paul de Leeuw en Keesje (zie onder). Wat velen zich wellicht niet beseffen, is dat het kindermisbruik vaak al 1 of meerdere generaties terug gaat en dat de volwassenen geworden misbruikten soms kinderen op de wereld zetten in opdracht van de oudere generatie kindermisbruikers (ook wel pedofielen genaamd - hoewel het niets met liefde voor een kind te maken heeft). Getraumatiseerde en misbruikte kinderen staan vaak zo onder psychische indoctrinatie dat ze zelf op latere leeftijd hun kinderen in handen geven van de misbruikers en vaak ook nog eens zelf misbruikers worden.

Dat is 1 kant van de medaille. We hebben ook nog de generatie kindermisbruikers (pedofielen) die een huwelijk aangaan om kinderen via adoptie te kunnen ‘bemachtigen’. Vandaar ook dat het huwelijk voor mensen van het zelfde geslacht een zeer wenselijk optie is, omdat een huwelijkspapiertje de adoptieprocedure mogelijk maakt. Nu wil ik niet zeggen dat dit meer regel dan uitzondering is, maar het komt waarschijnlijk meer voor dan we onder ogen durven zien. Door gevalletjes Robert M. moeten we geloven dat het doorgaans slechts om eenzame gekken gaat.

Een voorbeeld van hoe het kindermisbruik in netwerken van generatie op generatie doorgegeven wordt is te vinden in Ian Watkins zelf. Iedereen weet dat op het eiland Jersey in Engeland een enorm horror kindertehuis gevestigd was, genaamd Haut de la Garenne (bekijk de volledige documentaire over Haut de la Garenne hier). Dit kindertehuis is enigszins te vergelijken met kinderdorp Neerboschnabij Nijmegen. Een vervend bezoeker van Haut de la Garenne was ene meneer Sir Jimmy Savile. Sir Jimmy Savile was weer een vriend van Sir Billy Cotton Jr. Deze Sir Billy Cotton (hoofd entertainment van de BBC) was de oudoom van Fearne Cotton, the TV presenter. Fearne Cotton presenteerde de Disney Club vanaf 17 jarige leeftijd. Deze Fearne Cotton is weer de voormalig vriendin van Ian Watkins. Nu zult u denken “Wat heeft dat met kindermisbruik te maken?” of “Wat zegt dat over pedofielenetwerken?” Nou goed, keiharde bewijzen dat kindermisbruikers zelf misbruikte kinderen kneden en grootbrengen binnen hun eigen systeem van psychische onderdrukking, kun je nooit leveren. Daarvoor wordt de zaak te veel afgeschermd. Wel kun je laten zien dat er verbanden liggen. Ian Watkins blijkt inmiddels te zijn veroordeeld voor ernstig kindermisbruik en zijn voormalig vriendin komt uit een tak van kindermisbruikers.

Wat bij maar weinig mensen bekend is, is dat het misbruiken van kinderen vaak en vooral hoort bij een MK Ultra-opvoeding. MK Ultra is een in de jaren 60 door de CIA ontwikkeld mind control programma. MK Ultra zorgt ervoor dat iemands persoonlijkheid via traumatisering compleet afgebroken wordt. Daarvoor in de plaats worden nieuwe geprogrammeerde (vaak meerdere) persoonlijkheden geprogrammeerd. De methodes daartoe zijn legio. Seksueelmisbruik is daarbij vaak een belangrijk onderdeel. De effecten van MK Ultra zijn bewezen. Het is nu slechts nog een kwestie van geloof of ongeloof van de lezer. Velen gaat dit boven de pet. Daar waar de oorspronkelijke MK Ultra zich nog op individuen richtte, wordt er tegenwoordig ook gebruik gemaakt van allerlei media om grote groepen mensen en kinderen te beïnvloeden. Ook dat zullen maar weinigen geloven. Eerder zal het honend weg worden gelachen als een complotgekkie-gedachte. Walt Disney wordt vaak gekoppeld aan deze MK Ultra methoden (lees deuitgebreide toelichting). Het is dan ook opmerkelijk te noemen dat Fearne Cotton de Disney Club presenteerde.

Zeer opvallend in de Ian Watkins zaak is dat hier een keer nadrukkelijk bewezen aan het licht komt dat moeders hun eigen kinderen ter beschikking stelden. Hoogst waarschijnlijk is slechts het topje van de ijsberg bewezen bevonden. Wat kun je ook verwachten als je vaak nog met zeer jonge kinderen te maken hebt? Een kind kan zich immers naar niemand uitspreken. De enige vertrouwenspersoon die een kind heeft, is zijn ouder of verzorger. Als die de veroorzaker van het misbruik is, is er sprake van een diep trieste situatie. Kinderen kunnen dan simpelweg nergens terecht. En tegen de tijd dat ze zo getraumatiseerd zijn dat hun complete persoonlijkheid afgebroken is, kunnen ze zich allang niet meer uitspreken. Ze worden als het ware compleet geconditioneerd. En uit het verhaal van Ian Watkins blijkt dat het misbruik al bij baby’s begint.

Het probleem met dergelijke ernstige zaken, is dat het voor veel mensen al niet te bevatten is dat 1 persoon zo iets ernstig kan doen, laat staan dat ze er over na willen denken dat dit op grote schaal gebeurt en dat er sprake zou kunnen zijn van complete netwerken. Zelfs al komt er in het nieuws iets over een kinderdorp Neerbosch of zelfs al zou men zich verdiepen in Haut de la Garenne, zelfs dan wil men het liever niet weten. Misbruik in de Katholieke kerk wordt afgedaan met een commissietje Deetman en iedereen vergeet het liever allemaal weer lekker snel. Moeders die hun kinderen uit handen geven aan dergelijke misbruikers is al helemaal onvoorstelbaar, zelfs al is het bewezen zoals in het geval van Ian Watkins.

Ook het afgelopen jaar heeft de oplettende lezer een Disney-connectie voorbij zien komen. Dit was in de zaak van Anass Aouragh. Half Nederland heeft nog steeds zijn twijfels over de zelfmoord van Anass. Opmerkelijk was het dan ook om de foto’s van de begrafenis van Anass te zien en te ontdekken dat het tweelingzusje van Anass (Inass) vaak lachend op de foto staat. Veel opmerkelijker zijn de Disney-tekens die zij draagt. Zo wel zij als haar vriendin dragen een Disney-strikje in het haar en Inass heeft steevast een Mickey Mouse bij zich. We kunnen hier natuurlijk geen conclusies aan verbinden. Hooguit is het opmerkelijk te noemen als we het houden tegen het licht van de vermeende verbintenis tussen MK Ultra, kindermisbruik en Disney. Over de overeenkomsten tussen de vindplaats van Anass - naast Duinrell - en de vermeende tunnelstelsels in vergelijk met de vermeende tunnelstelsel bij Disneyland wil ik het dan nog niet eens hebben. Ik vraag me in ieder geval nog steeds af waarom ik het Machiavelli-spel cadeau kreeg van de moeder van Anass.

Bron: Martin Vrijland