Website Niburu wordt voledig platgelegd na Jeugdzorg-onthullingen

De website Niburu.co is een website die kritisch schrijft over allerlei ethische, filosofische, wetenschappelijke en politieke aangelegenheden. Vanochtend kwam Niburu.co met een zeer groot verhaal over het niet legitiem zijn van de instantie die over de gegevensstromen van kinderen tussen de verschillende Jeugdzorginstellingen gaat. Kortom, de website ontdekte dat er nog geen wetgeving bestaat voor het gegevensuitwisselingssysteem. Binnen een uur na deze publicatie en na plaatsing vanmijn artikel met de verborgen filmopnames binnen Jeugdzorg, werd de website plat gelegd. Zo ziet u hoe de staat als de dood is dat haar ware gezicht getoond wordt. Mensen word wakker en deel dit nieuws over de overheid voor wie uw kinderen en kleinkinderen niet meer veilig lijken te zijn!

Update

Inmiddels lijkt de website het weer te doen, zij het traag. De beheerder van de site meldt “We blijven problemen houden, super traag, soms uitval, typisch voor DDOs.“

Bekijk hieronder de tekst zoals was te vinden in het artikel dat de aanleiding was voor de DDos aanval op de website Niburu.co:

Al geruime tijd schrijven wij over de stuitende (kinderroof)realititeit binnen ons Nederlandse (en buitenlandse) Jeugd”zorg” systeem.

Ook wij vragen ons al langere tijd af af hoe dit allemaal zomaar ongestraft kan blijven voortbestaan? We deden bizarre ontdekkingen.

Ons artikel gisteren opende met de zin:

“Er zijn op deze website intussen al talloze artikelen verschenen over Bureau Jeugdzorg, de dubbele agenda en de schijnbaar onaantastbare machtspositie die dit instituut vertegenwoordigt.” Ons onderzoek versterkt de inhoud van deze boodschap en bevestigt onomstotelijk de onaantastbaarheid van Jeugdzorg gesteund daarin door politie en Justitie.

In een persoonlijk gesprek vorige week met de strijdlustige Karen Schrier die momenteel ook meegezogen wordt in de duivelse stroom van Jeugdzorg, noemde zij terloops de naam van een instantie: ESAR. Zij vertelde dat mensen van die organisatie zonder aankondiging of voor haar bekende reden zomaar voor de deur stonden en kwamen praten over de “problemen” met een van haar dochters. Wie bent u? Hoe weet u wat en óf er iets speelt? Wie heeft u gestuurd? Hele redelijke vragen op het moment dat je door een onbekend iemand benaderd wordt op je thuisbasis over privacy gevoelige familie-aangelegenheden.

Ook wij hadden nog nooit gehoord van ESAR. Dit was de aanleiding voor onderzoek wat uiteindelijk tot verhelderende inzichten heeft geleid. ESAR is een regionaal/gemeentelijke (Flevoland) vestiging die onderdeel uitmaakt van een landelijk systeem met de naam VIR (Landelijk Verwijsindex Risicojongeren). Onder minister Rouwvoet (CDA, Jeugd en Gezin 2007-2010, kerntaak: integraal beleid mogelijk maken voor Jeugd en Gezin) werden vele landelijke systemen ingevoerd zoals een nationaal netwerk van gemeentelijke (inloop) Centra voor Jeugd en Gezin (CJG’s) en het Elektronisch KinddossierJeugdgezondheidszorg (EKD JGZ) ten behoeve van landelijke uitwisseling van gegevens op het gebied van de jeugdgezondheidszorg. Consultatiebureau-artsen en verpleegkundigen van de jeugdgezondheidszorg houden het EKD JGZ bij en gebruiken het bij elk contact voor registratie en informatie.

Blijf lezen, de stof lijkt saai en mogelijk nog gecompliceerd ook maar uiteindelijk is het nodig om te begrijpen hoe dit fijnmazige duivelse web is gesponnen.

Andere beleidszaken van minister Rouvoet waren ondermeer het kindgebonden budget, terugdringing van kindermishandeling, voorkoming van jeugdcriminaliteit en het Ouderschapsplan. Dit laatste betreft De Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding, opgesteld samen met het ministerie van Justitie en in november 2008 door de Eerste Kamer goedgekeurd, en is een verplicht te volgen plan bij echtscheidingen waar kinderen mee zijn gemoeid. Elke beweging die je maakt is geregistreerd en wordt gemonitord.

Eerlijk gezegd vinden wij dit een krankzinnig lange lijst met bemoeizuchtige, controlerende, teveel met elkaar verweven en intimiderende wetgeving. Meest vreselijke is dat over het belangrijkste amper publiekelijk werd en wordt gesproken en er geen wettelijk grondslag voor is ondanks dat die indruk wel gewekt wordt: VIR.

Jeugzorg monster

Rouvoet heeft zich binnen de vormgeving van dit landelijke systeem volledig en alleen laten adviseren en leiden door Ella Kalsbeek (link loopbaan), voorzitter van Stuurgroep Kalsbeek bedoeld om “Actieplan Professionalisering Jeugdzorg” vorm te geven en vele andere (voorzitters- en controlerende) funkties heeft binnen jeugd en criminaliteit gerelateerde instanties. Over haar kunnen we minstens zo’n lange verhandeling houden als hierboven over Rouvoet. Voor de leesbaarheid doen we dat niet. Vanwege haar werkzaamheden als staatssecretaris binnen Justitie en asiel (COA) en immigratie is zij een goede bekende van de van kindermisbruik verdachtevoormalig secretaris Generaal van Justitie Joris Demmink(foto onder). Dit is nog maar een speldenprikje vergeleken met het scale aan overlappende werkzaamheden wat deze beide mensen met elkaar hebben (gehad).

De grote vraag die altijd blijft branden omtrent de monsterlijke kinderrooforganisatie genaamd Jeugdzorg is “Hoe doen ze het en hoe komen ze ermee weg”.

Het blijkt dat de Stuurgroep Kalsbeek een PRIVE clubje is wat gesponsored wordt door het ministerie van Veiligheid en Justitie (lees: Demmink en consorten) en VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport). Echter, de inmiddels gedecentraliseerde gemeentelijke (non-overheid) Jeugdzorginstellingen door heel Nederland, allemaal aangesloten op VIR, zijn verplicht 2x per jaar te rapporteren over hun voortgang aan deze privé-organisatie. Vinger aan de pols zullen we maar zeggen.

De pedofiele kinderroof in Nederland wordt in een web van regionale, gemeentelijke en uiteindelijk via 1 landelijk systeem, gecoördineerd. Het is een meertrapsraket. Elke instelling in Nederland met een sociaal maatschappelijke funktie gerelateerd aan jongeren tot 24 jaar, moet verplicht melding maken in bovengenoemde regionale/gemeentelijke systemen (zoals ESAR) die allemaal overkoepelend zijn aangesloten op VIR. Ook scholen dus. Maar ook bijvoorbeeld de Kinderbescherming.

Door middel van een landelijke verwijsindex kunnen de gemeenten ondersteund worden in hun samenwerking bij het signaleren van en de hulpverlening aan jongeren in de leeftijd tot en met 23 jaar die in hun lichamelijke, psychische, sociale of cognitieve ontwikkeling bedreigd raken of zijn.

„Dit systeem moet voorkomen dat hulpverleners langs elkaar heen werken,” legt Karin Eijgenraam, onderzoekster bij het Nederlands Jeugd Instituut, uit aan een journalist van Dagblad Trouw in augustus 2008. Zij adviseerde destijds het ministerie over het signaleringssysteem.

Iedere organisatie die op enigerlei wijze ook maar iets te maken heeft met een kind of jong volwassene in de leeftijd 0-23 jaar maakt meldingen over deze mensen in een systeem wat gekoppeld is aan een landelijk netwerk met de naam VIR, wat voorgezeten wordt door iemand onder privé titel, waar geen controlerend orgaan voor bestaat en die wettelijk aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Sterker nog, er ís geen wetgeving die betrekking heeft op dit hele proces! Daarover wordt gemeld dat dat nu, nu alles al is geïmplementeerd, vormgegeven zal worden. Wat ons betreft een illegaal zootje wat opereert buiten de wet om, in handen van privépersonen met de ultieme macht, groter dan die van de ouders zelf, over ALLE kinderen en jong volwassenen tot en met 23 jaar in Nederland. Dan wordt daar binnenkort de tussenkomst van rechters ook nog uit weggesneden en het bal is compleet. Niets is dan meer zichtbaar.

Als je kind wordt aangemeld in dit systeem dan is er geen verplichting dit aan de ouders/verzorgers te melden. Je weet dus niet of je wel of niet in dat systeem zit. Bovendien is vaak niet te herleiden wie de melding deed. Als iemand je gegevens invoert en je staat er al in vanwege een of meerdere eerdere meldingen dan worden de verschillende meldersgegevens onmiddellijk gekoppeld en treden de partijen in contact met elkaar over jouw kind. Je weet nog steeds van niets. Dat proces woekert buiten ieders gezichtsveld voort, inclusief eventuele fouten die daarbij worden gemaakt. En zo heb je dan ineens bezoek aan je deur (net als Karen Schrier) van een “hulpverlener” en ben je zonder dat je dat zag aankomen op een dag je kind simpelweg kwijt. Weggeroofd door de Nederlandse kindermafia onder de ontzielende leiding van de Demminks en Kalsbeeken van deze wereld.

Opmerkelijk hieraan is bovendien dat je kind gedurende de aanloop naar het hoogtepunt, de gelegaliseerde roof, onder jouw verantwoordelijkheid valt zolang hij/zij minderjarig is. Er wordt een loopje genomen met de privacy van jouw kind want er is nooit toestemming gegeven dat de gegevens in die database mochten worden verwerkt. Dat is onwettelijk.

Waar het op neerkomt is dat er een fijnmazig netwerk is gecreëerd waar allerlei mensen van goede en kwade wil in samenwerken, wat een duivelse agenda dient. Er is niet formeel bekend wie er precies in die database kan of wie erin is aangemeld. Niemand oefent controle uit en er is geen wettelijke grondslag. Alleen díegenen die er wijzer van worden, zoals hongerige kindermisbruikers, zijn feilloos op de hoogte. Probleem hierbij is ook dat telkens als er ergens een melding wordt gedaan er elders in het systeem een rood vlaggetje omhoog gaat. Dat teken alarmeert weer een volgende instantie die op basis daarvan weer handelt enzovoorts. Op die manier wordt subtiel en vanaf een heel vroeg stadium stapsgewijs duidelijk waar de zwakke plekken zitten; de probleemgevallen en de kwetsbare groepen. Let maar eens op bij die gezinsdrama’s… bijna altijd is Jeugdzorg betrokken of is er sprake van een (juridisch) gevecht om de kinderen tussen de ouders. Op deonafhankelijkheid van rechtbanken hoef je dan als ouders ook niet te rekenen, ze zijn namelijk zelf betrokken.

Lieden van kwade wil kunnen via dit ingenieuze systeem ongestoord hun personeel op pad sturen, bij jou laten aanbellen en je kinderen van je afnemen.

Geen haan die ernaar kraait! Goedemorgen.

Bron: Martin Vrijland