Mega claim om ruïneren gezin in Telegraaf

“Mega claim om ruïneren gezin” zo stond gister breed uitgemeten in de Telegraaf op pagina 9. De methoden van Jeugdzorg beginnen inmiddels in alle lagen van de bevolking door te dringen. Ik ontvang van veel lezers reacties dat ze het zelfde mee gemaakt hebben als het meisje uit het filmpje in dit artikel. Het lijkt erop dat het opsluiten van kinderen en het aanwezig zijn van een isoleercel in zo’n instelling gebruikelijke kost is. Zo reageert mevrouw Zegeling [quote] “Goed gedaan, maar het is nog erger. Ik kan het weten want ik ben daar binnen geweest. In Almelo hebben ze daar ook zo’n tehuis met een groot gebouw waar scholing, kantoren, etc zijn, en woonhuisjes, elk huisje heeft een isoleercel. Het is een mooi complex dat wel, maar je ziet praktisch geen kind buiten spelen, dat mag niet. Over de voeding is veel aan te merken, over de leiders ook, en er zijn hele jonge leiders bij vanaf 18 jaar. Zelfs seksuele misbruik vindt daar plaats. En de jongeren zijn ontzettend bang. Er zijn leiders die zelfs een strafblad hebben. Kan nog veel meer vertellen, maar hier wil ik het bij laten.”

Jeugdzorg lijkt een gigantische organisatie. Kom je bijvoorbeeld in een stad als Leeuwarden, dan prijken de Jeugdzorg gebouwen trots omhoog in het kantorengebied. Het is een organisatie die blijkbaar goed is voor de werkgelegenheid. Ach en als iedereen er werkt hoef jij je daar niet voor te schamen. Hoe kan het zijn dat medewerkers van Jeugdzorg de psychologische drempel hebben kunnen overwinnen om kinderen in een isoleercel te kunnen stoppen? Hoe kan het dat men dat blijkbaar - als collega’s onderling - normaal vindt? Zijn deze mensen zelf mishandeld in hun jeugd en zijn ze daardoor nu getergd en willen ze die pijn op de volgende generatie afreageren? Het lijkt een groeiende business, dat Jeugdzorg. In iedere regio barst het van de instellingen. Moeten alle kinderen in Nederland er uiteindelijk aan geloven?

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Nederland op ramkoers ligt wat betreft de toekomst van onze kinderen. Alle kinderen moeten straks blijkbaar opgevoed gaan worden door de staat. En dat gaat met harde hand. Gert Hekma, docent Homostudies van de Universiteit van Amsterdam zei immers [quote] “Kinderen zijn ook vervelende wezens. Die moet je op een gegeven moment op een recht spoor zetten. Dat geld ook voor sex.” Zo wordt er blijkbaar binnen de elitaire toplaag over kinderen gedacht. Natuurlijk kun je de uitspraak van een docent niet voor rekening van de gehele politiek leggen, maar als we kijken naar het totaal beeld dan is er al decennia lang een behoorlijk rare trend zichtbaar.

Schade claim

Een gezin uit Zoetermeer is nu bezig met een miljoenen claim richting Jeugdzorg. In dit geval blijkt dat de ouders aan hebben kunnen tonen dat de kinderen onterecht uit huis gehaald zijn, maar in veel gevallen hebben de ouders niet de financiële middelen om een goede advocaat in te huren die door gaat tot het bittere einde. Zo is voor het meisje uit het filmpje zelfs een poging gedaan om de beslissing van de rechtbank bij het Europese hof aanhangig te maken. Alles wordt glashard van tafel geveegd. Een rechter luistert niet of nauwelijks naar de goed onderbouwde argumenten van de peperdure advocaat en neemt vrijwel klakkeloos de argumenten van Jeugdzorg over. Het leek er al op dat er een beleid was waarbij er in de rechtzaal niet naar de rede geluisterd werd, maar slechts en alleen naar de Jeugdzorg medewerker; nu zien we dat de rechter er helemaal tussenuit gehaald is.

De schade claim lijkt daarmee een soort valse hoop te geven. Er is namelijk een keiharde trend zichtbaar van het weghalen van kinderen en ze met geen mogelijkheid terug krijgen. Ouders worden tot wanhoop gedreven. En de ouders strijden vaak alleen, omdat niemand die dit zelf mee maakt, kan geloven dat dit écht in Nederland gebeurt. De gemiddelde Nederlander blijft maar denken dat Nederland het lieve polderlandje is dat door mensen als Ruud Lubbes, Wim Kok en Harry Potter is opgebouwd tot een beschaafd tolerant land waarin verschillende culturen en seksuele geaardheden in alle rust en vrede naast elkaar leven. “Een eigen huis, een plek onder de zon en altijd iemand in de buurt die van je houden kon..” Dit keiharde kinderroofbeleid gaat er simpelweg niet in. En als ik hier stel dat de Jeugdzorginstellingen isoleercellen hebben, dan denkt de gemiddelde Nederlander waarschijnlijk nog steeds dat het overdeven is en dat het waarschijnlijk gewoon om een soort speelhok gaat.

Mensen als Ben van den Brink en zijn vrouw Leonie strijden al jaren om hun kinderen uit de klauwen van Jeugdzorg te krijgen. En dat wordt allemaal geridiculiseerd, omdat mensen er simpelweg niet in kúnnen of willen geloven dat de Nederlandse staat slecht zou kunnen zijn voor onze kinderen. Moedertje staat wordt immers altijd geleid door vriendelijk glimlachende mensen van wie je toch geen kwaad kunt verwachten. Kijk, Adolf Hitler, dat was een tiran! Die hield heftige toespraken, ging op oorlogspad en vergaste miljoenen joden. “We leven niet in nazi Duitsland” zullen velen denken. Mag ik u dan vragen of u wel eens heeft gehoord van roodkapje en de wolf? Zolang u blijft denken dat die lieve oma daar in het bed van Den Haag ligt zult u het gevaar niet zien. Zie wat er gaande is! Wordt het niet eens tijd dat we minister Ivo Opstelten uit zijn hoge ivoren ministerie-toren trekken en vragen of hij eens wil proefdraaien in zo’n Jeugdzorg hokje met alleen maar witte muren? Wat gaan die kinderen door een hel!

Bron: Martin Vrijland