Boek Overval op Ruud Stratmann komt donderdag uit

Ruud Stratmann werd op 25 april vorig jaar doodgeschoten tijdens een overval op zijn winkel aan de Beeklaan. De overval en alles wat daarna gebeurde beschrijft Els tot in detail. 'Ik hield al een blog bij, dat ben ik toen blijven doen. Dat heb ik tijdens het schrijven van het boek regelmatig teruggelezen.'

Het schrijven ging niet zomaar. 'Het was heel zwaar', zegt ze. 'Als je het opschrijft, beleef je het opnieuw. En het blijft natuurlijk niet bij één keer opschrijven. Je bent continu aan het lezen, herschrijven en herlezen.'

Aanvankelijk wil Els vooral alles van zich afschrijven. Misschien kunnen de kinderen het later eens teruglezen. Plannen voor een boek zijn er nog lang niet. 'Maar elke keer dat ik in de media kwam, kreeg ik zulke fijne reacties. Mensen voelden zich gesteund door wat ik zei of putten er kracht uit. Daarom heb ik besloten het boek uit te geven. Als maar één iemand er iets positiefs uit haalt, ben ik al dik tevreden.'

Leven of overleven

De verhalen in het boek zijn heel persoonlijk. Ze schrijft bijvoorbeeld over de wintersportvakantie, waar ze naast het euforische gevoel nog te kunnen skiën, ook regelmatig in tranen is en zich afvraagt: 'Wat doe ik hier?' Of over klusjes waarbij Ruud haar altijd hielp, die ze nu zelf moet doen. 'Zo ingewikkeld is het allemaal niet', schrijft ze, 'maar als je gewend bent dat je partner bepaalde dingen altijd doet, dan valt het gewoon niet mee als je het nu allemaal zelf moet doen.'

'Het is nu eenmaal een persoonlijk verhaal', zegt Els nu over haar boek. 'Als ik bepaalde dingen weg zou laten, zou het niet meer echt zijn.'

De balans begint inmiddels steeds meer door te slaan van overleven naar leven. 'Die twee moeten langzaam met elkaar versmelten. Ik las ergens: "Rouw moet je niet verwerken, maar absorberen". Je kunt er niet 'doorheen', het moet deel van je leven worden.'

Nabestaande

Een deel van het boek behandelt de rechtszaak, waar Els als nabestaande ook gesproken heeft. 'Alles om de straf zo hoog mogelijk te laten uitvallen', zegt ze. 'Het is een groot recht dat we hebben, maar nog steeds kan de positie van nabestaanden beter. Misschien ga ik me daar in de toekomst nog wel voor inzetten.'

Ze maakt zich bijvoorbeeld druk over de 'weduwenuitkering', de ANW. 'Die willen ze nu verkorten tot een jaar. Onmogelijk! Ik ben nog steeds niet volledig aan het werk en ben blij dat ik nog ANW krijg. Rouwen kun je niet in een jaar tijd. Natuurlijk zijn er mensen die na een jaar weer volledig aan de slag zijn, die redden zich wel. Maar anderen hebben het zo hard nodig. Ik hoop dat dat onzalige plan van tafel gaat.'

Nieuwe liefde

Voorzichtig is Els inmiddels aan het denken over een nieuwe liefde. 'Ik weet dat ik Ruud er niet mee tekort doe', schrijft ze. 'Hij zou het me van harte gunnen. En trouwens, dan had hij maar niet dood moeten gaan.'

'Dat is onze humor', zegt ze met een lach als ze het terughoort. 'Maar het is ook zo. Natuurlijk had hij niet dood moeten gaan, dat was ook niet zijn plan. Maar het is zo. En ik weet zeker dat hij zou willen dat ik gelukkig kan zijn met iemand. Dat zou ik hem omgekeerd ook gunnen.'

Dossier overval Ruud Stratmann

Het boek van Els Lokker wordt donderdagavond gepresenteerd. Wie erbij wil zijn, hoeft zich alleen maar even aan te melden via de website van de betreffende boekhandel.

Bron: Omroep West