Genetische factoren spelen rol MS

Sommige MS-patienten worden binnen een aantal jaren na de diagnose afhankelijk van een rolstoel, terwijl anderen tot dertig jaar na de diagnose vrijwel geen klachten ondervinden. Madeleine Klieverik onderzocht voor haar proefschrift in hoeverre genetische en omgevingsfactoren hierbij een rol spelen. Op 13 maart promoveert ze bij VUmc. 

Multiple sclerose is een aandoening waarbij ontstekingen optreden in het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg), waarvan de oorzaak nog grotendeels onbekend is. Het beloop van MS wordt gekenmerkt door een zeer uitgebreide klinische variatie. Een aantal MS-patienten zal binnen een aantal jaren na de diagnose rolstoelafhankelijk zijn, terwijl anderen tot dertig jaar na de diagnose (nog steeds) vrijwel geen klachten ondervinden. Ook is er een grote variatie in de locatie van de ontstekingen. Het wordt aangenomen dat genetische en omgevingsfactoren een rol spelen bij deze 
klinische en radiologische variatie. 

Genetische markers 
Klieverik keek naar het effect van genetische markers op een aantal klinische en radiologische kenmerken van MS, met als doel beter het beloop van MS te kunnen voorspellen. Ze onderzocht of een combinatie van genen het beloop van MS beter kan voorspellen. Ze heeft onder meer gevonden dat bepaalde genen (betrokken bij immuunregulatie), geassocieerd zijn met de aanwezigheid van ontstekingen in het ruggenmerg en met de aanwezigheid van ontstekingen op bepaalde locaties in de hersenen. 

Ruggenmergafwijkingen 
Het proefschrift laat daarnaast zien dat ruggenmergafwijkingen, zoals zichtbaar op MRI-scans, belangrijk zijn bij zowel de diagnose als prognose van MS. Bij mensen met een aanval van MS-symptomen (klinisch geisoleerd syndroom - CIS), waarbij op de MRI ook laesies in het ruggenmerg worden gezien (terwijl ze daarvan geen klachten hadden ervaren), hadden een hogere kans op het ontwikkelen van MS dan CIS-patienten zonder ruggenmerglaesies.

© Nieuwsbank