Voor 2030 einde aan extreme armoede

Met nog minder dan 1000 dagen te gaan totdat de huidige Millennium Ontwikkelingsdoelen aflopen, wordt er nagedacht over een vervolg om dit doel te bereiken. Twee belangrijkste uitgangspunten maken deze nieuwe doelen anders dan de huidige MDGs.

Ten eerste moeten de economische en sociale ontwikkeling hand in hand gaan met duurzaamheid en bescherming van de ecologische leefwereld. Ten tweede zullen de doelen voor iedereen moeten gelden, voor ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden. Een echte gezamenlijke mondiale agenda.

Hieronder geef ik vier punten die volgens mij in ieder geval onderdeel moeten uitmaken van deze nieuwe agenda voor 2015-2030 om armoede voor altijd duurzaam de wereld uit te bannen.

* 1. Gelijke rechten voor en behandeling van vrouwen en mannen Vrouwen delven nog steeds veel te vaak het onderspit en blijven worstelen met onderdrukking en discriminatie. Hierdoor hebben vrouwen bijvoorbeeld minder toegang tot gezondheidszorg en onderwijs en bezitten ze vrijwel nooit het land waar zij wel het meeste werk op verrichten voor de landbouw. Ook zijn op het werk vrouwen kwetsbaarder dan mannen en krijgen ze minder betaald. Verder worden ze onvoldoende betrokken bij besluitvorming in hun dorpen en landen en zijn ze vaker het slachtoffer van geweld. Daarom moeten we in alles wat we doen aandacht geven aan vrouwenrechten maar ook speciaal de nadruk leggen op het bevorderen van gelijke rechten voor vrouwen en mannen. Jaarlijks overlijden, vooral in ontwikkelingslanden, honderdduizenden vrouwen aan de gevolgen van hun zwangerschap of illegale abortussen. Verbetering van medische zorg gedurende de zwangerschap en het beschikbaar stellen van voorbehoedsmiddelen en veilig uitgevoerde abortussen is dus van levens belang. Kinder- en moedersterfte als gevolg van slechte of ontbrekende zorg mag in 2030 niet meer voorkomen. De seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van met name vrouwen moeten universeel beschermd worden.

* 2. Maak een einde aan honger Honger is een van de meest fundamentele onderdelen van armoede. Hoewel extreme honger aanzienlijk is teruggedrongen leven er in Afrika en Zuid-Azie nog steeds 870 miljoen mensen met een tekort aan eten. Door de financiele crisis en de sterk stijgende voedselprijzen stagneert de vooruitgang die de afgelopen jaren is geboekt. Naast mensen met extreme honger, zijn er een miljard mensen die wel genoeg eten, maar niet genoeg vitaminen en mineralen binnen krijgen. Om honger de wereld uit te helpen en ondervoeding tegen te gaan moet ieders recht op voldoende, veilig, betaalbaar en voedingsrijk voedsel beschermd worden. Iedere moeder moet toegang tot voldoende en goed voedsel hebben want honger en ondervoeding van moeder en kind tijdens de eerste 1000 dagen van het leven van een kind leiden tot blijvende fysieke en mentale gevolgen met alle problemen van dien. Voedselverspilling moet drastisch worden teruggebracht en de voedselproductie in ontwikkelingslanden vergoot.

* 3. Eerlijk delen In rijke landen en vooral in opkomende economieen wordt het verschil tussen arm en rijk steeds groter. Welvaart en welzijn zijn niet eerlijk verdeeld. Herverdeling van de groeiende welvaart en welzijn en inclusieve groei, zijn grote uitdagingen. Ongelijkheid een voedingsbodem is voor onrust; het belemmert sociale, economische en democratische ontwikkeling. In combinatie met het versterken van het maatschappelijk middenveld, betere sociale zekerheid, en een groeiende sociale en economische middenklasse kunnen we er voor zorgen dat nieuwe welvaart eerlijk wordt gedeeld en achtergestelde groepen hun plek in de samenleving kunnen opeisen. Het VN-panel formuleert wel een aantal doelen op gebieden die bijdragen aan het eerlijk delen van welvaart - zoals sociale vangnetten, goed bestuur, en democratisering - maar laat het daar vervolgens bij. Ik wil het eerlijk delen van welvaart ook expliciet als doel stellen binnen de toekomstige agenda voor duurzame ontwikkeling en armoedebestrijding.

* 4. Pak conflicten en slecht bestuur in fragiele staten aan Hoewel nu nog de meeste arme mensen juist in opkomende economieen wonen, is de inschatting dat in 2030 armoede zich vooral zal concentreren in conflictgebieden en landen met slecht bestuur. Dat zijn de plekken die geteisterd worden door vicieuze cirkels van geweld, corruptie, slecht bestuur en armoede. We moeten onszelf ambitieuze doelen stellen om fragiele staten te helpen zichzelf aan de fragiliteit te ontworstelen. Daar hoort ook bij dat we er voor zorgen dat de private sector in die landen vooral bijdraagt aan ontwikkeling door maatschappelijk verantwoord te ondernemen en netjes ter plekke belasting af te dragen. Nu nog zorgt de private sector daar te vaak juist voor instabiliteit en conflict, door onverantwoord te mijnen of via corrupte leiders conflictgrondstoffen op te kopen. Daarnaast moeten we overheden helpen hun instituties op te bouwen zoals kadasters en belastingdiensten en een goed functionerende rechterlijke macht. Dat biedt de beste kans op stabiliteit en een inclusieve groei en welvaart.

Bron: Nieuwsbank