De pokkestreek van de politie

Onlangs kreeg de redactie een uitnodiging om mee te rijden met de open openingsrit van No Surrender MC. Een afvaardiging van de redactie wilde deze gelegenheid niet voorbij laten gaan. Ook al omdat de openingsrit van vorig jaar voor No Surrender slecht afliep. Totaal kregen ze rond 10 000 euro bekeuringen toen ze de rit naar Zandvoort ondernamen. We kregen de kans om met eigen ogen te zien of het bikertje pesten nu echt zo erg was en reden met het Den Haag chapter mee.

Verzamelen in Wateringen op een parkeerplaats langs de A4 en rond 10:00 uur vertrokken we met het chapter richting Brugrestaurant aan de A4. Daar was het centrale verzamelpunt voor de rit. Mensen uit België, Heerenveen, Meppel, Amsterdam, enzovoort. Motorrijders waren van overal gekomen om deze No Surrender MC openingsrit mee te rijden.

We hadden nauwelijks de aanwezigen gegroet of de eerste politiewagen liet zich al zien, langzaam rijdend op het parkeerterrein. Na enige tijd stapten de twee inzittende agenten uit en riepen luid: ”waar is de roadcaptain…. de roadcaptain!” Een paar mensen liepen de agenten tegemoet. Hun vraag was wat de mensen daar deden. Het antwoord was dat we hier verzamelden om een stukje te gaan rijden.

De agenten wilden weten waarheen en toen ze verteld was dat er waarschijnlijk richting Den Haag gereden zou worden, vertelden ze dat ze hun collega’s van de regio zouden waarschuwen dat de groep eraan kwam. Zodat we geen last zouden hebben van nutteloze aanhoudingen en extra controles. Fijn dat ze zelf zeiden dat er nutteloze aanhoudingen gedaan werden.

Er werd gestart, de groep werd opgesteld en een paar minuten later vertrokken we. Het werd een mooie rit. Prachtig weer, relaxed door Lisserbroek, Lisse, langs Voorhout, Noordwijk en Katwijk. Vervolgens door het vliegveld Valkenburg en Wassenaar binnendoor. Na nog een stukje Den Haag eindigde de rit in Scheveningen. Er was voor bewaakte stalling gezorgd aan de boulevard.

De hele groep naar Zeezicht, heerlijk op het terras.
Koud drankje, happie eten beetje bakken in de zon. Op de achtergrond lounge muziek, vriendelijke mensen en een goed gesprek. Geen gezeur. De dag kon niet meer stuk. Toch…? Aan het eind van de middag stapte de groep op. Iedereen weer naar huis. De Hagenezen hadden nog een BBQ geregeld in Zoetermeer.

Toen de groep aankwam bij de stalling, stond er een Haagse fiets agent (Nummer 1755) onze perfect rustige middag volkomen te verzieken. Agent 1755 stond op het terrein van de stalling de kentekens van de motoren op te schrijven. Toen hem gevraagd werd waar hij mee bezig was vertelde agent 1755 dat hij dat deed om de motorrijders “in kaart te brengen”.

Dus elke motor op dat stallings terrein werd vanaf dat moment in verband gebracht met No Surrender MC. Ook de motoren van mensen die er alleen gestald stonden. De eigenaar van het naastgelegen café en mensen die stil waren blijven staan stonden met verbazing te kijken. Een oudere Duitse man die tussen het publiek stond vroeg of het een Stasi Agent was. En ook de No Surrender mensen lieten agent 1755 duidelijk merken dat ze het een misselijke streek vonden om stiekem de kentekens op te schrijven en de groep lastig te vallen.

Lees het artikel verder op Dutch Bikers