De generatie die niet stemt

In de krant las ik over het lage aantal stemmers voor de verkiezingen van het Europees Parlement. De verbazing was bij mij ver te zoeken. Het kassameisje van mijn supermarkt wist niet eens waar ze kon stemmen, dat bleek het pand naast de supermarkt te zijn. Nadat ik de stemwijzer had gedaan, waar ik amper iets van begreep, wist ik nog niet waar ik op moest stemmen. Zoveel, voor mij, nutteloze dingen die blijkbaar veel uit moesten maken. Uiteindelijk heb ik besloten niet te stemmen.
Begrijp me niet verkeerd, het is ons recht maar ik snap het niet. We sturen miljarden naar landen waar het slecht mee gaat terwijl er mensen in rijen voor de voedselbank staan. Dus waarom zou ik stemmen? De helft van de dingen snap ik niet en de andere helft interesseert me niet.

De verkiezingen was ik snel vergeten en ik ging over tot de orde van de dag. Vandaag liep ik door mijn geboortestad en ergerde ik me dood aan één meisje. Ik liep langs haar heen maar hoorde wel één zin waarvan ik dacht: 'is dit de nieuwe generatie?'
'Ik kan mijn vader zeggen dat ik niks heb gebruikt terwijl ik nog onder invloed ben en nog heeft hij niks door,' dat was de zin. Ze zag er, naar mijn mening, ook wel uit als het type dat er op school een potje van maakt alleen om stoer te doen tegenover haar vrienden. Net als dat ze zoiets zegt. En toen kwam ik weer bij de verkiezingen. Als dit de generatie is die gewoon niet gaat stemmen omdat het ze niks interesseert, wat gaan hun kinderen dan doen? Of hun broertjes of zusjes? Allemaal willen ze opkijken naar hun grote broer of zus.

Zo keek ik vroeger op naar mijn neef, die ik toevallig tegenkwam vandaag. Vaak ging ik bij hem logeren, bij hem zag ik m'n eerste horrorfilm, door hem ging ik de koksopleiding zelfs doen. Met hem gaat het nu goed en met mij ook. Was hij anders geworden, was ik dat dan ook geworden?

Mijn generatie is van 20 tot 25 en ik kom er verdomd weinig tegen die jonger zijn die het wel wat uitmaakt wat hun kleine broertje, zusje, neefje of nichtje van ze denkt. Zolang ze maar stoer overkomen.
Nu ben ik feitelijk net zo erg als die generatie die niet gaat stemmen. Toch zie ik mezelf daar liever ver vanaf staan. Natuurlijk kan ik losgaan tijdens een mooi computerspel, heb ik verstand van technologie en zit ik vast aan een verslaving omdat het vroeger stoer was. Wil ik afstand nemen moet ik me toch de verschillen voor de geest halen.

Ik mag graag lezen, waardoor mijn boekenkast goed gevuld staat. Ik ben mezelf bepaalde eigenschappen en handigheidjes aan het leren door middel van thuisstudie. Ik ben bijvoorbeeld totaal niet materialistisch. Sinds kort heb ik pas een smartphone waar eigenlijk alleen maar WhatsApp, Facebook en wat programma's die ik nuttig vind, op staan. Wanneer ik me verveel, wat verdomd weinig voor komt, loop ik naar de IJssel waar ik even ga zitten. Mijn generatie is ver van mij verwijderd en ik heb maar korte beentjes wil ik er achteraan lopen.

Martin Verwer