FNV corrupte vakbondstuig en toga criminelen

ALKMAAR (Carlo Marijnissen) - Ik heb 4 jaar gewerkt bij COPEX AIR een expeditiebedrijf op Schiphol. Toen ik daar mijn werkzaamheden startte, viel het mij al direct op dat de collegialiteit onderling niet altijd even goed was. Er was een groep mensen die het eigenlijk voor het zeggen had op de werkvloer. Zij beslisten wie en wanneer er koffie voor hen gehaald diende te worden. Verder viel het mij op dat er vaak kwetsende grapjes gemaakt werden over minderheden.

Ik herinner mij een liedje dat toen vaak werd gezongen “WAT RUIST ER DOOR HET STRUIKGEWAS van Toon Hermans wat vervolgd werd door “HET IS EEN TAMIL ZONDER PAS”! Met name werden er veel kwetsende opmerkingen over joden gemaakt. Dit naar aanleiding van het feit dat een zending voor de EL AL te laat werd aangeleverd en daardoor niet meer meegenomen werd. (in verband met de veiligheidsvoorschriften diende een zending voor EL AL drie uur voor vertrek aanwezig te zijn, in tegenstelling tot de gebruikelijke twee uur.) Dan was het “DIE VUILE ROTJODEN, daar kun je geen zaken mee doen”. Als men de agent in Israël belde en deze geen gehoor gaf op een joodse feestdag (Jom Kippoer): “ DIE ROTJODEN zijn te lui om te werken”. Deze uitlatingen werden met name door de directeuren en overig kaderpersoneel gedaan.

Op onze afdeling (export) kwam regelmatig een medewerkster van Duitse afkomst over de vloer. Zij werkte op de afdeling boekhouding. Zij was achter in de vijftig. Tegen deze vrouw werden extreem beledigende opmerkingen gemaakt. Men brulde haar toe “NAZI WIJF”, “KUT WIJF”, “EVA BRAUN”. Verder werd Zij vaak denigrerend bij haar achternaam genoemd (Schimmel). Nieuw personeel dat werd aangenomen werd onmiddellijk tegen haar opgestookt. “Het is een stom wijf, je moet aan haar geen aandacht schenken ; ze valt je voortdurend lastig met haar gezeik”.

In werkelijkheid moest zij uit hoofde van haar functie vaak op de export afdeling zijn. Later werd haar zelfs verplicht om vooraf toestemming te vragen om de mensen op de exportafdeling aan te mogen spreken. (...) De beledigingen werden ook hier geuit door leidinggevenden, met name de zogenaamde blokhoofden (bazen over de subafdelingen van de afdeling Export) Dit gebeurde als volgt. Wanneer men mw. Schimmel aan zag komen, zei het blokhoofd (24 jaar oud) “GVD DAAR HEB JE DAT KUTWIJF WEER”. Hierop pakte hij de telefoon en belde vlug een collega op en was dan een minuut of tien in een zogenaamde zeer belangrijk gesprek verwikkeld (over de komende vakantie), terwijl mw. Schimmel met papieren in de handen geduldig wachtte. Wanneer het blokhoofd was uitgesproken en zij een vraag stelde, antwoordde het blokhoofd als volgt: “GVD KIJK HET DAN EERST ZELF NA, IK HEB WEL WAT BETERS TE DOEN NAZI WIJF”. Dit alles gebeurde heel openlijk, voor iedereen hoorbaar.

Later vertelde zij mij, dat voordat ik daar werkte, zij een keer een lichte hartaanval had gehad op het werk. Niemand was bereid haar naar huis te brengen. Ze is strompelend naar de bushalte gelopen en werd direct in het ziekenhuis opgenomen voor hartklachten. Toen ze na enkele weken van herstel weer terugkwam op haar werk, zei haar chef ”WEET JIJ WEL WAT JIJ HET BEDRIJF GEKOST HEBT”? (volledig gediplomeerd boekhoudster met jarenlange ervaring 2800 GULDEN BRUTO salaris 40 uur per maand)

Niemand informeerde naar haar gezondheid.

Toen ik een jaar in dienst was, vroeg Ben S., De exportmanager, mij of ik een jood was. Ik antwoordde hem dat ik geen jood was, maar dat mijn vrouw joods was en daarom mijn kinderen ook. Verder vertelde ik hem dat ik regelmatig de Synagoge bezocht en lid was van een joodse stichting in Alkmaar. De exportmanager antwoordde mij toen “DAN BEN JIJ DUS JOODS”.

Tot op dat moment had ik persoonlijk geen problemen binnen dat bedrijf.

Mijn werkzaamheden bestonden onder andere uit het maken van facturen. Wanneer er een nieuwe klant was, die nog geen debiteuren-nummer had, moest ik een mutatie formulier invullenen laten tekenen door de exportmanager. Op een keer stuitte ik daarbij op de volgende verklaring in het engels: HIERBIJ VERKLAREN WIJ DAT DEZE ZENDING NIET UIT ISRAEL AFKOMSTIG IS EN DAT ER GEEN ISRAELISCH KAPITAAL BIJZIT EN DAT ER GEEN ISRAELIERS HEBBEN MEEGEWERKT AAN DE TOTSTANDKOMING VAN DEZE ZENDING”.

Ik was op dat moment in de veronderstelling dat dit de beruchte NIET-JOOD verklaring was. (Dat was het eigenlijk ook, maar indien men de woorden JOOD vervangt door ISRAEL is dit niet strafbaar). Ik heb deze woorden toen gearceerd en ben met mutatieformulier naar de commercieel directeur (Bernard van der V.) gestapt, daar de exportmanager op dat moment op zakenreis was in het Midden Oosten. De directeur had op dat moment bezoek van een relatie of klant van het bedrijf.

De deur stond echter open en toen de directeur mij zag met een dossier in mij handen, wenkte hij mij dat ik naar binnen mocht komen. Ik vroeg hem of hij het mutatieformulier wilde ondertekenen en liet hem daarbij onopvallend voor de bezoeker, de gearceerde tekst zien. Hij keek mij daarbij onverschillig aan en zei “NOU EN”? In de veronderstelling dat hij de woorden niet goed had gelezen, schoof ik het dossier nog wat dichter bij en vroeg hem of dat wel geoorloofd was. Hij antwoorde daarop met verheven stem ”JA WAAROM NIET, WIJ HEBBEN BENEDEN EEN HELE KAST VOL MET ZULKE VERKLARINGEN” . Ik vroeg hem nu of dat geen “niet joodverklaring” was. De bezoeker mengde zich nu ook in het gesprek en vroeg of dit (de niet Israël verklaring) gebruikelijk was bij Copex. De commercieel directeur antwoordde nu agressief: “WAT! ZENDING NAAR ARABIE? JA HOOR IEDERE DAG”.

Al een paar weken had ik het idee, dat ik hier iets aan moest doen (Het grove taalgebruik tegen sommige collega’s.) Nu vond ik het tijd om te handelen. Aangezien het een aangelegenheid was die het hele bedrijf aanging, wilde ik dit via de directie spelen. Ik maakte een afspraak met een andere directeur (er waren er een stuk of vijf). Hij was voorheen de exportmanager geweest en ik had het idee dat hij te vertrouwen was. Ik meldde de afspraak wel aan mij directe cheffin om eventuele argwaan met betrekking tot de afspraak te vermijden.

Zij vertelde mij echter dat het beter was dit soort zaken met de export manager te bespreken en stelde voor het probleem van grof gedrag en racistische uitlatingen ter sprake te brengen bij de export manager. Hij, net terug van zakenreis, had die middag de wekelijkse bespreking met de blokhoofden, waar mij cheffin als notulist aanwezig zou zijn. Het waren met name deze blokhoofden die zich schuldig maakten aan deze uitlatingen. Na enig aarzelen stemde ik met haar voorstel in.

Na deze vergadering vertelde mijn cheffin mij, dat ik me onmiddellijk bij Benn Strik. de export manager moest melden, omdat hij woedend was op mij. Het was inmiddels 5 uur en de meeste mensen gingen naar huis. Ik ruimde mijn bureau op en ging naar de export manager en vroeg hem waarom ik bij hem moest komen. Hij keek onverschillig naar buiten en reageerde niet op mijn opmerking. Toen ik hem zei dat mijn cheffin had gezegd dat hij boos zou zijn op mij, draaide hij zich naar mij toe en ik hoorde hem zeggen (letterlijk, ik citeer)

“OM TE BEGINNEN HEB IK EEN HEKEL AAN JODEN”

“BEGIN, DE PRESIDENT VAN ISRAEL, IS DE GROOTSTE MISDADIGER DIE DE WERELD OOIT GEKEND HEEFT”.

“ALS JE IN DE ARABISCHE LANDEN BENT, ZIE JE DE ANDERE KANT. DAN ZIE JE WAT DIE ROTJODEN WERKELIJK UITHALEN”

“WEET JE WEL WAT IK TE LIJDEN HEB ALS IK IN DE ARABISCHE LANDEN BEN”?

“DAN ZEGGEN DE ARABIEREN TEGEN MIJ, JA JULLIE HOLLANDERS, SAMEN MET DE JODEN ZO....!

(de exportmanager bracht hierbij de Hitlergroet)

“IK REIS UIT PRINCIPE NIET NAAR ISRAEL”.

“DE VERKLARING (niet Israël verklaring) IS LEGAAL EN GOEDGEKEURD DOOR DE KAMER VAN KOOPHANDEL. EN ALS WIJ HET NIET DOEN GAAN WE FAILLIET”.

“DE HUIDIGE ECONOMISCHE CRISIS HEBBEN WE TE DANKEN AAN DIE ROTJODEN. WEET JE NOG? NEDERLAND MOEST DIE JODEN TOCH ALTIJD ZONODIG STEUNEN HE.”

“GELUKKIG WORDT DAT DE LAATSTE TIJD WAT MINDER, EN ALS ISRAEL WAT INSCHIKKELIJKER IS KOMT ER MISSCHIEN NOG EENS VREDE.”

“HET ZIJN TROUWENS DE JODEN DIE DE ARABIEREN BOYCOTTEN. DE JODEN HEBBEN ALLE MACHT IN HANDEN”.

“JE MOET NIET DENKEN DAT WE VOOR JOU DE ISRAELISCHE VLAG GAAN HIJSSEN HIER”.

“OPMERKINGEN ALS JODENFOOI EN JODENSTREEK IS HEEL NORMAAL NEDERLANDS”.

Volkomen verrast door deze grove antisemitische taal begon ik naïef als ik was me te verdedigen, maar hij onderbrak mij en voegde er nog aan toe:

“ JA, DAT ZE DIE ROTJODEN KAPOT HEBBEN GEMAAKT, HEBBEN ZE AAN ZICHZELF TE DANKEN. ZE ZIJN AL 2000 JAAR BEZIGMET PROBLEMEN TE MAKEN. ZE HADDEN ZE ALLEMAAL KAPOT MOETEN MAKEN”.

“ TROUWENS ALS DE JODEN GELD KUNNEN VERDIENEN, KIJKEN ZE OOK NERGENS NAAR. ZE DOEN ZELF OOK ZAKEN MET ARABIEREN ALS ZE MAAR GELD KUNNEN VERDIENEN

Ik voelde mij zeer gekwetst en beledigd door deze opmerkingen. Temeer daar de export manager op de hoogte was van mijn joodse achtergrond. Achteraf bleek de exportmanager tijdens de vergadering flink te hebben uitgehaald naar mij en de Joden, als gevolg van mijn verzoek aan de cheffin. Hij had bovendien de aanwezigen verteld dat ik een rotjood was. Dit werd mij verteld door mijn cheffin, die dat overigens later weer afzwakte om het uiteindelijk geheel te ontkennen uit vrees voor repercussies. Toen ik haar vroeg of ik de notulen van de vergadering mocht inzien, was dit plotseling verboden, hoewel dat tot dan toe altijd was toegestaan.

- Betreffende cheffin heeft een tijd later het bedrijf verlaten om bij de KLM te gaan werken. Toen ik haar alsnog vroeg of ze een getuigenis wilde afleggen ontkende ze dat er ooit antisemitische uitspraken waren gedaan, en voegde ze er aan toe, als ik een verklaring afleg kan ik problemen krijgen bij de KLM omdat COPEX een grote klant is van de KLM. (ik beschouwde dit als een bekentenis)

Ik had nog steeds de afspraak staan met de andere directeur. Ik maakte de balans op.

- Een directeur die het regelmatig had over DIE ROTJODEN.

- Een directeur, volgens wie de “niet Israël verklaring” de gewoonste zaak van de wereld was.

- Een exportmanager die uiting gaf aan zijn blinde haat tegen de joden (en mij)

Ik vroeg mij af of een gesprek met de directeur nog wel enige zin had. Ik ben gehuwd, heb 2 kinderen, een auto op afbetaling en een salaris van 2600 bruto per maand (1800 netto LET WEL GULDEN). Nog zo een uitlating van een leidinggevende en ik ben in staat op staande voet mijn ontslag te nemen of om op andere wijze mijn zelfbeheersing te verliezen.

Bij het gesprek met de directeur hield ik mij derhalve op de vlakte en gaf aan dat ik in de veronderstelling was dat de betreffende verklaring niet geoorloofd was, maar dat mij inmiddels duidelijk was gemaakt dat dit volstrekt legaal was. Verder voegde ik eraan toe dat de export manager het allemaal niet zo goed had begrepen. Daar liet ik het bij in de hoop dat de bui zou overwaaien.

Na dit gesprek werden de antisemitische opmerkingen talrijker, maar nu waren ze rechtstreeks aan mij gericht. Men sprak over mij als DE JOOD of DIE ROTJOOD. Men noemde mij MENEER COHEN. JULLIE JODEN KLITTEN ALTIJD BIJ ELKAAR. Of tijdens de lunch pauze VRETEN MAAR T’IS VARKENSVLEES. ZEKER LID VAN DE EL AL CLUB? Kortom men vond het nodig om voortdurend de aandacht erop te vestigen dat ik joods was en dit met de bedoeling om mij ten overstaan van iedereen belachelijk te maken.

Een van de gevolgen van de antisemitische gevoelens van de exportmanager was dat ik de inmiddels vrijgekomen functie van mijn cheffin niet kreeg, hoewel ik daar het meest geschikt voor was. Tegen de bedrijfscultuur in was er geen melding gemaakt van deze vacature, maar werd mij als laatste mede gedeeld dat er geen capabel personeel was in onze groep voor deze functie. Men had iemand nodig met een opleiding MEAO SECRETARIELE richting. Die ook vergaderingen kon notuleren. Men vond uiteindelijk iemand met en mavo diploma. Zonder notuleer ervaring. Ik beschikte WEL OVER DAT DIPLOMA maar het werd mij niet gegund..

Toen ik begon op de afdeling export administratie, werkten daar inclusief mijzelf vier mensen. Na een half jaar waren dat er nog maar drie, waarvan er twee regelmatig ziek waren. Toen ik er alleen voor stond, kreeg ik er tijdelijk een uitzendkracht bij, die vrijwel volledig door mij werd ingewerkt. Ik werkte van ’s morgens 7 uur tot ’s avonds laat, soms zelfs tot ’s nachts 1 uur. En bracht deze uitzendkracht op mijn kosten naar huis, zodat ook zij bereid was om over te werken. Op een van die dagen hoorde ik de exportmanager duidelijk tegen een collega zeggen, dat ik de hele dag niets uitvoerde.

Toen ik hem bij het binnenkomen van zijn kantoor daarop betrapte, schrok hij zichtbaar. Toen ik hem de volgende dag daarop aansprak, ontkende hij alles. (ik zag spoken en had een rijke fantasie). Hij zorgde ervoor dat de directie verkeerd werd ingelicht over mij. Ik had er bijvoorbeeld voor gezorgd dat facturen voor verzending gecontroleerd werden op fouten, en niet zoals lang gebruikelijk was na verzending, waardoor het aantal fouten in de facturen vrijwel gereduceerd was tot nul. De export manager maakte er mooie sier mee bij de directie.

Ik kan dit aan de hand van notulen van een vergadering bewijzen.

Toen mij duidelijk werd dat ik de functie niet kreeg (dat ik eigenlijk nooit meer carrière kon maken bij COPEX) ofschoon ik op dat moment de enige was die al het werk kende, heb ik de vakbond (FNV) ingeschakeld. Deze zouden een bemiddelende rol spelen om de verstoorde relatie te herstellen. De directie was tot op dat moment nog niet op de hoogte gebracht van de antisemitische uitlatingen van het personeel en verkeerde in de veronderstelling dat het betrekking had op de vermeende “niet jood” verklaring.

De directie had het aangekondigde bezoek van de FNV nauwkeurig voorbereid om alles te ontkrachten. Een imposante stapel papier lag er op het bureau van de directeur, maar die bleef onaangeroerd toen ik ze vertelde waar het werkelijk om ging. Toch had de algemeen directeur JAN T. Nog het lef om te zeggen “DAT ER EIGENLIJK NIET ZOVEEL GEBEURD WAS”. Met betrekking tot de “niet Israël” verklaring, voegde hij er nog aan toe DAT DE JODEN DAT ZELF OOK DEDEN. Toen ik hem

daarop uitnodigde dit aan te tonen, begon hij in de stapel papier te graven en kwam met een verklaring op de proppen die min of meer als volgt luidde.

Goederen bestemd voor Israël mogen alleen verladen worden in een toestel, dat geen tussenlanding maakt in een land waarmee Israël in staat van oorlog verkeerd. (dit is uiteraard iets anders dan een niet jood verklaring, hier gaat het om te voorkomen dat de vijanden er vervolgens een bom bijdoen of iets dergelijks)

De chef PZ, die slechts enkele weken in dienst was, stelde voor dat er een gesprek zou komen tussen mij en de export manager onder leiding van de chef PZ. Dit gesprek vond enige dagen later plaats in motel Akersloot. Inmiddels was de exportmanager door de in verlegenheid gebrachte directie aan de tand gevoeld en had toegegeven dat hij de uitlatingen over joden tegen mij had gezegd, maar voegde er aan toe, niet op de hoogte te zijn van mijn joodse achtergrond en eigenlijk mij alleen had medegedeeld wat de Arabieren tegen hem gezegd hadden. (dit werd mij later door de chef PZ medegedeeld, waarop ik antwoorde dat ik niet geloofde dat die Arabieren op de hoogte waren van de Nederlands talige uitdrukkingen met betrekking tot joden jodenfooi, jodenstreek etc.)

De chef PZ en de exportmanager waren samen vanuit Schiphol gekomen. De exportmanager moest zijn excuses aanbieden, maar voordat dit gebeurde praatten ze nog enige tijd denigrerend over de FNV. “WAT KWAMEN DIE HIER EIGENLIJK DOEN”? Daarop volgde het excuus wat als volgt luidde. “ALS IK JE ERMEE GEKWETST HEB, DAN SPIJT MIJ DAT, MAAR WEET JE WAAROM IK ZO’N HEKEL HEB AAN DE JODEN? OMDAT MIJN PA EN MA VOOR DE JODEN HEBBEN GWERKT”

Voordat ik mijn werkzaamheden weer hervatte, volgde er nog een gesprek met mijn collega (het meisje van het uitzendbureau) onder leiding van de chef PZ, waarbij ik haar in het kort uitlegde wat er gebeurd was. Volgens de chef PZ had zij ook veel geleden onder de toestanden er werd geïnsinueerd dat deze toestand door mij zelf geschapen was. De chef PZ voegde daar nog aan toe “CARLO DACHT DAT ER SPRAKE WAS VAN ANTISEMITISME, MAAR WIJ ZIEN DAT ANDERS. CARLO IS EN SEKSIST DIE NIET ACCEPTEERD DAT EEN VROUW CHEF IS. (Dit was verzonnen door de exportmanager, die zelf zijn vrouw en kinderen in de steek had gelaten na het zoveelste avontuurtje met een andere vrouw en die van geen enkele vrouw af kon blijven op kantoor) Deze Chef PZ, Jolien van de W. (een vals jaloers secreet) was ook degene die nadat ze zelf door het bedrijf was uitgekotst wegens disfunctioneren mijn advocate van de FNV allerlei leugens op de mouw spelde en haar vertelde dat ik relaties van het bedrijf hele dossiers toezond om het bedrijf te benadelen. Dit laatste was overigens waar en het betrof de niet Israël verklaring (eufemisme voor niet jood verklaring) en het pamflet “jood hakenkruis”. Verder vergoelijkte zij alle antisemitische uitlatingen en vond bovendien dat Mw. Schimmel (het “ naziwijf” ) het aan zichzelf te danken had dat ze werd uitgescholden.

Verder bleef alles bij het oude. De exportmanager bleef op zijn post en ik ook. Mijn cheffin werd overgeplaatst. Ze had aangegeven een andere baan te ambiëren binnen het bedrijf. Ik was dan ook in de veronderstelling dat ze haar functie vrijwillig had neergelegd. Echter bij het gesprek dat ik in Motel Akersloot had plaatsgevonden had de chef PZ mij verteld dat de bedrijfsleiding haar weg wilde hebben wegens gebrekkig functioneren. (ze was wat vaker ziek omdat ze in een echtscheidings procedure zat) Echter tegen haar had de exportmanager de indruk gewekt dat ik degene was die haar weg wilde hebben.

Maar ze hoefde niet te treuren, want ik zou haar functie sowieso niet krijgen. Van buiten het bedrijf werd een meisje aangetrokken, die de leiding over mijn afdeling zou krijgen.. Ze had minder opleiding dan ik, kwam iedere dag te laat, maakte de ene fout na de andere en wist alles beter. Was uitvoerig op de hoogte gebracht door de exportmanager, en dreigde regelmatig te gaan klikken als ik mijn ongenoegen liet blijken over het een en ander.

Mijn collega van het uitzendbureau was inmiddels in vaste dienst genomen en zij vertelde mij dat ze het onrechtvaardig vond dat zij zo hard moest werken terwijl de nieuwe cheffin zo matig presteerde. Zij vroeg korte tijd later overplaatsing aan. Toen zij haar beklag deed over de nieuwe cheffin, vroeg de export manager haar of het niet zo was dat ik degene was die voor de slechte sfeer op de afdeling had gezorgd en de cheffin waar mogelijk tegenwerkte. (hij was uit op wraak voor het excuus dat hij had moeten maken en om alsnog zijn gelijk te halen). Mijn collega ontkende dit met klem. Korte tijd later werd zij overgeplaatst en kreeg ik wederom de taak een nieuwe in te werken.

Ik werd regelmatig bij de exportmanager geroepen, die mij op het hart drukte dat ik de cheffin, zoveel als mogelijk was moest steunen. Hij zei mij dat ik in feite de leiding had (dat klopte ook) en haar moest steunen, maar zo dat zij het gevoel had dat zij de leiding had Eens vroeg hij mij zelfs of ik in mijn vrije tijd een werkschema op wilde stellen om nog beter te kunnen werken. Ik heb hem toe geantwoord dat dat soort werk doorgaans verricht wordt door een auditing manager die er zo’n 200 gulden per uur voor vraagt plus een flinke onkosten vergoeding voor een dikke auto.. Ik moest het doen met 1750 gulden schoon per maand en besteed mijn vrije tijd liever aan mijn gezin.

De grove opmerkingen tegen mij bleven Na het gesprek met de vakbond inderdaad achterwege. Het geniepige nam echter toe. Men moest heimelijk lachen omdat ik gepasseerd was voor de functie. Nog steeds wilde men mij verplichten om koffie te halen voor tien mensen in plaats van alleen voor mijn afdeling van drie personen, zoals eigenlijk gebruikelijk was. Ik weigerde. Daarop gingen mensen die anders nooit koffie haalden, plotseling koffie voor ons halen, maar dit met de bedoeling om mij heel demonstratief over te slaan en wel op zo een manier dat dit duidelijk merkbaar was voor alle anderen.

(VOOR DIE ROTJOOD HOEF JE GEEN KOFFIE TE HALEN) Anderen werden verplicht dat ook te doen. Niemand van mijn naaste collega’s nam het voor mij op, uit angst voor represailles. Toen ik in een functioneringsgesprek hiervan melding maakte, werd mij medegedeeld dat men er niets aan kon doen (de antisemitische export manager en de manager personeelszaken) ondanks het feit dat tijdens het gesprek met de vakbond was afgesproken dat men bij herhaling maatregelen zou nemen. Ook herhaalde verzoeken om overplaatsing naar een andere afdeling liepen op niets uit.

Op een dag stond ik bij de printer om een papier eruit te halen dat ik geprint had. Na mij print kwam er nog een print uit dat niet van mij was. Dat liet ik op de printer achter. Toen ik met mijn papieren terugliep naar mijn bureau hoorde ik achter mij Ed Quint, een blokhoofd, duidelijk hoorbaar roepen “HIER JOOD, HIER MET DAT PAPIER”. Ik melde dit incident direct bij de manager personeelszaken (zij had voordien kritiek gehad op het feit dat ik zaken niet meteen had gemeld, en dat het daardoor voor het bedrijf onmogelijk was om maatregelen te nemen) Zij zei dat dit absoluut niet kon.

Toen ik haar echter vertelde dat het een leidinggevende was, veranderde haar toon, en opperde dat ik me misschien vergist had. En dat ik dit maar moest bespreken met de leiding gevende op de werkvloer. Ben S. (de Antisemitische Export manager). Ik verzocht de persoon in kwestie naar het kantoor van de export manager te komen en vroeg hem om uitleg. Hij beweerde dat hij IDIOOT gezegd had en geen JOOD. Daarmee was de kous af en ik kon gaan. Beide antisemiet bleven vervolgens nog een kwartier geanimeerd babbelen en lachen.

Een paar weken later vond ik in mijn bureaulade een papier met daarop in blokletters het woord JOOD met daarboven een haken- kruis. Ervan uitgaande dat er op dat moment een aantal mensen gniffelend zaten toe te kijken liet ik het liggen en heb het later op de dag omzichtig in mijn koffer gestopt. Ik heb dit voorval niet onmiddellijk gemeld, bang als ik was om dit bewijsmateriaal te verliezen. Later heb ik het nog een keer meegenomen om er kopieën van te maken. (het was een groot formaat papier, wat slechts op enkele kopieer apparaten tot A4 formaat te verkleinen is). Later liet ik dit aan de algemeen directeur zien. Deze reageerde daarop simpelweg door te zeggen: “MAAR JIJ BENT EEN SEKSIST”.

Een van de werkzaamheden van mijn cheffin was het verzamelen van de maandcijfers aan de hand van de daglijsten (omzet, winst enz.). Van deze cijfers deugde niet veel. Omdat de exportmanager hiervoor verantwoordelijk was, kostte hem dit uiteindelijk de kop.

Hij werd overgeplaatst naar de afdeling Sales (waar de directeur van “de kast vol niet jood verklaringen” de scepter zwaaide) Hij had de cheffin om mij te vernederen altijd in bescherming genomen, maar de nieuwe export manager zou dit beslist niet doen. Ik wist dat haar dagen bij het bedrijf nu geteld waren, en was benieuwd of ze mij dan nog eens durfden passeren voor de functie. In het verleden had ik herhaalde malen gevraagd om overplaatsing, zonder resultaat. Nu werd ik plotseling aangemoedigd om te solliciteren naar dezelfde functie , maar dan op de import administratie.

Ik solliciteerde en begon de sollicitatie brief ironisch met de woorden, “wetend dat ik toch niet wordt aangenomen” en vroeg meteen om een loonsverhoging van 200 gulden bruto (dan 2.600 tot 2.800 naar het niveau ongeschoolde glazenwasser). Ik werd zonder slag of stoot geaccepteerd voor de nieuwe functie, maar wel met een nieuwe proeftijd van 4 maanden, met de uitdrukkelijke bepaling, dat indien het niet zou gaan, ik ook niet meer naar mijn oude plek kon terugkeren. Ook de loonsverhoging bleek pas in te gaan na de proeftijd (de derde proeftijd inmiddels en onwettig) Verschillende mensen spraken mij daarop aan en vroegen wat ik zou doen als ik ontslagen zou worden (het was iedereen duidelijk dat, dat de bedoeling was) Ik heb toen tegen iedereen die het maar horen wilde gezegd, dat als ik mijn werk verlies, het bedrijf klanten zou verliezen. Als het personeels bestand van COPEX, JUDENREIN is dan zorg ik ervoor dat het klantenbestand ook JUDENREIN is. Bovendien doe ik dan alsnog aangifte bij de politie.

Op de import afdeling kreeg ik de leiding over twee dames, waarvan een van hen het mij persoonlijk kwalijk nam dat ik haar gepasseerd had voor de functie. Met het andere meisje kon ik het goed vinden. Zij werd kort daarop overgeplaatst op de plaats waar de Duitse vrouw had gewerkt (het “nazi wijf”). Zij was door de beledigingen zwaar overspannen de ziektewet in gekoeioneerd, en werd prompt op staande voet ontslagen. Men zorgde er met opzet voor dat personeel waar ik het goed mee kon vinden werd overgeplaatst zodat ik zoveel als mogelijk in conflict situaties zat. Andere mensen werd verzocht op papier te zetten wat voor een vervelende etterbak die Duitse vrouw altijd was geweest en sommigen deden dat ook.

Wie het lef haar te bellen om te informeren naar haar gezondheid werd bedreigd met “DAN GA JE DEZELFDE KANT OP ALS ZIJ”. Nieuw personeel werd onmiddellijk tegen mij opgestookt en lieten mij links liggen. Ook kwam het voor dat nieuw personeel van andere afdelingen naar boven kwamen, eens snoven en zeiden “BAH, IK RUIK JODEN”. Toch kwam ik de proeftijd door. Het verloop binnen het bedrijf was erg groot. Het Marokkaanse meisje verliet het bedrijf en werd vervangen door een Surinaams meisje dat na 2 dagen en diverse beledigingen de eer aan zichzelf hield EN VOOR HAAR IN DE PLAATS KWAM EEN JONGEN VAN Spaanse afkomst. Ook hij verliet korte tijd later het bedrijf, zonder een andere baan gevonden te hebben.

Na mijn overplaatsing viel, zoals ik reeds verwachtte, vrijwel onmiddellijk het doek voor mijn voormalige cheffin. Ze bleef op dezelfde afdeling werken, maar er kwam iemand anders om haar functie over te nemen. Bovendien werd de afdeling weer uitgebreid naar vier personen.

Boven werd mijn afdeling ingekrompen naar 2 personen. Na enige personeelswisselingen kwam er een jongen op de afdeling werken die van Spaanse afkomst was. Daar ik zelf ook goed Spaans spreek, hadden wij tijdens de pauze 10 minuten Spaans gesproken bij het kennismaken met elkaar. De volgende dag werd bij decreet het spreken van Spaans verboden. Lang daarvoor hadden de dames besloten vanwege de gezelligheid te lunchen in de Kantine (lang voordat er Spaans werd gesproken) Vervolgens beweerden zij, dat ze dat deden omdat ze zo een last hadden van het Spaans spreken in de pauze. Mijn Spaanse collega werd bedreigd met ontslag en ik kreeg een brief uitgereikt met de woorden: Carlo, we bewonderen je zeer, dat je Spaans en Hebreeuws spreekt, maar niet hier. Niet hier in dit gebouw. Ik heb hem daarop te verstaan gegeven dat het dan ook afgelopen was met mijn vertaal werkzaamheden voor het bedrijf. (Al jaren had ik vertaalwerkzaamheden verricht voor het bedrijf, zowel privé als zakelijk, volledig gratis).

Ondertussen was een van de dames, lang voordat mijn Spaanse collega daar werkte, begonnen met solliciteren naar een andere baan, en nam ontslag. Ik kreeg vanwege het Spaans spreken hiervan de schuld. Nadien hebben wij geen Spaans meer gesproken. De dames bleven echter in de kantine lunchen, en een van hen verklaarde later publiekelijk dat, dat niets met het Spaans spreken te maken had.

In oktober 1996 ben ik net als mijn Duitse collega ziek geworden. Via de bedrijfsarts (Schavemaker, Arbo dienst Hoofddorp) vernam ik dat het bedrijf van mij af wilde. Hij zei letterlijk NEEM NU MAAR ONTSLAG, WANT IEDERE KEER ALS ZE HET WEER OVER JODEN EN GAS HEBBEN, WORDT JIJ WEER OVERSPANNEN.. Ik heb hierop aangifte gedaan bij de politie op Schiphol.

In december werd mijn contract door de rechter ontbonden Dit had Copex samen met mijn advocaat van de FNV bekokstoofd. Deze advocaat Mw. Bas heb ik slechts twee keer per telefoon gesproken en alle verzoeken van mijn kant werden door haar weggewuifd (accepteer het nu maar, anders krijg je geen uitkering). Bij het laatste gesprek dat ik had, met Copex Air, wilde zij ook niet aanwezig zijn. Daar zat ik alleen tegenover de directeur, Manager personeelszaken en mijn chef, en ik werd wederom voor seksist uitgemaakt.

Ik heb vervolgens het Anti Discriminatie bureau ingeschakeld. We hebben geprobeerd de FNV van de zaak af te halen omdat die inmiddels om onbegrijpelijke redenen de kant van de werkgever had gekozen. Ik kreeg een zeer onvriendelijke dreigbrief van de FNV dat ik moest stoppen met de politie en rechtszaken tegen het bedrijf, maar hiervoor was het nu te laat. Ik mocht voor de rechtszaak geen eigen advocaat kiezen. Op de zitting was deze advocaat dan ook niet aanwezig. Het was slechts een hamerstuk.

Epiloog

Mw. Schimmel werd voortdurend gekeurd en herkeurd en gecontroleerd. Haar gezondheids klachten werden niet serieus genomen

Op haar verzoek om zich te laten onderzoeken door een specialist, omdat ze bloed in de ontlasting had, snauwde de Arbo dienst haar af dat ze zich niet moest aanstellen en dat ze toch geen WAO uitkering zou krijgen. Toen ze uiteindelijk door haar huisarts werd doorverwezen naar de specialist, was het te laat. Ze had darmkanker in een vergevorderd en onbehandelbaar stadium en is in 2000 overleden.

Op mijn aangifte bij de politie kreeg ik na lang aandringen van het Anti Discriminatie bureau via een vodje over de fax het bericht dat de officier van justitie niet tot vervolging over zou gaan omdat “ANTISEMITISME OP DE WERKPLEK IS NIET STRAFBAAR”.

Mijn zaak is verschillende keren op TV geweest onder andere bij OOK DAT NOG. Deze hebben voordat ze deze zaak uitzonden het verhaal geverifieerd. 8 mensen binnen het bedrijf, bevestigden mijn verhaal zij het anoniem. Niemand koos de kant van het bedrijf. De makers van het programma waren dan ook zeer verbaasd dat ene ONSTWEDDER van de FNV de programmamakers gebeld had en talloze leugens over mij vertelde en het bedrijf door dik en dun prees. Deze man kende ik niet, maar enkele maanden later vond ik een krantenknipsel, waarin dezelfde ONSTWEDDER belast bleek te zijn om te proberen CAO’s tot stand te brengen op Schiphol. Nu was mij duidelijk waarom de FNV het bedrijf zo steunde, Ze hadden natuurlijk de hoop een CAO af te kunnen sluiten, en daar moest de Jood maar voor geofferd worden.

Ik moest trouwens erg lang wachten voordat de FNV de mij toekomende vergoeding en mijn salaris (dat door Copex aan hun was overgemaakt) op mijn rekening stortte. Herhaalde telefoontjes waren nodig omdat voor elkaar te krijgen. Dat kwam omdat ze mijn gironummer niet hadden. Mijn contributie werd overigens wel afgeschreven, zelfs toen ik geen lid meer was.

Aangezien het mij duidelijk was dat je in dit; land van corruptie (Arbo, FNV) je recht toch niet kunt halen, heb ik het recht in eigen hand genomen

Ik heb een aantal klanten (ministerie van Buitenlandse Zaken) en de agent in Israël volledig op de hoogte gebracht van de gedragingen van het bedrijf. De directeur van het Israëlisch bedrijf is daarop naar het bedrijf gegaan om opheldering te vragen

Verder ben ik een aantal malen op radio en TV geweest, waarbij het bedrijf zij peperdure advocaten moest inschakelen.

Er is een stuk gepubliceerd in een joods blad.

Hert bedrijf heeft daarop een joodse relatie (Leons verzekerings maatschappij) verzocht contact op te nemen met de Rabbijn om alles goed te praten en een rectificatie af te dwingen. Zonder succes (er zijn wel degelijk Rotjoden). De man werd door de rabbijn op niet mis verstane wijze de deur gewezen en is met hangende pootjes onverrichte zaken naar Copex gegaan met de mededeling dat hij ze niet kon helpen. Vervolgens heeft het bedrijf een jaar nodig gehad om de rabbijn te spreken.

Het Antidiscriminatiebureau heeft de zaak ok nog aanhangig gemaakt bij de commissie gelijke behandeling.

Tijdens de zitting werd ik geconfronteerd met het racistische tuig. De directeur speelde de rol van begrijpende directeur die er eigenlijk allemaal niets aan kon doen en die het allemaal heel erg vond dat iemand een psychische storing had gekregen.

Hij wilde mij joviaal de hand schudden voor het oog van iedereen, maar ik heb voor het oog van iedereen geweigerd om hem de hand te schudden. De commissie gelijke behandeling, concludeerde dat er wel degelijk sprake was van discriminatie, maar oordeelde dat het bedrijf niet schuldig was. Hiermee waren voor mij alle juridische mogelijkheden afgesneden.

Na verloop van tijd werd er ingebroken bij Copex Air. Er werd voor ruim een miljoen aan computer apparatuur ontvreemd. Bij onderzoek van de politie bleek het niet om inbraak, maar om uitbraak te gaan. De zoon van een van de directeuren was erbij betrokken. Dit was voor de eigenaren en aandeelhouders van het bedrijf (die door mij al eerder op de hoogte waren gesteld, de druppel die de emmer deed overlopen en het bedrijf werd verkocht.

De nieuwe eigenaar wilde de incompetente Jan Tromp er niet bij hebben en die werd tewerk gesteld bij de vroegere eigenaar van Copex waar hij zijn dagen sleet tot zijn pensioen.

Bernard van der Vloed werd ontslagen en werkt nu bij Martin Air (ik raad hem aan niet tegen Martin Schroder te vertellen dat hij een kast vol “niet Israël verklaringen” heeft)

Zie voor meer informatie Vakbondmaffia.com