Wonen in de stad bewuste keuze gezinnen

In NRC Handelsblad van vrijdag jl. wordt aandacht besteed aan het tekort aan plekken op basisscholen in Amsterdam voor de kinderen die hier wonen. Als reden voor de groei van het aantal kinderen in de stad wordt de crisis genoemd, waardoor ouders met kinderen hun huis niet kunnen verkopen en blijven wonen in de stad. Hoewel dit een element is, gaat het voorbij aan het fenomeen dat steeds meer gezinnen bewust kiezen voor de stad. Aan de Universiteit van Amsterdam is door Lia Karsten hier al veel onderzoek gedaan. En onderzoeker Willem Boterman struinde de wachtkamers af naar zwangere stadsbewoners voor zijn promotie op dit onderwerp. 

Deze "stadsgezinnen" kunnen verhuizen naar de rand van de stad en daarbuiten, maar verkiezen de stad en juist het centrum-stedelijke deel van de stad om te wonen en hun kinderen op te laten groeien. Door te blijven kunnen ze namelijk genieten van alle stedelijke attracties. Concerten,van klassiek tot alternatief, cafes en restaurants, musea en meer stedelijke voorzieningen bevinden zich op fietsafstand. Bovendien kunnen de gezinnen door in de stad te wonen hun drukke leven efficienter organiseren. Op weg van hun werk naar het ophalen van de kinderen van creche of school kunnen ze snel de laatste boodschappen doen. In een stad waar alles dicht op elkaar zit, is het doen van dit soort "multi-purpose trips" op de (bak)fiets een stuk eenvoudiger dan als vader of moeder dit met de auto over grote afstanden moet doen. En tenslotte kiezen deze gezinnen voor de stad, omdat hun vrienden dat ook doen en het ze een identiteit geeft. Wellicht zelfs een sociale status, als "stadsgezin". 

De keus voor de stad betekent ook inleveren voor deze gezinnen. Zo krijgen ze een stuk minder vierkante meters voor een flink hogere prijs, hebben ze vaak geen eigen tuin, geen carport of parkeerplek voor de deur en is het een stuk drukker in de stad. De stad moet ze daar wel iets voor aanbieden. De gezinnen zorgen met hun gedrag en bestedingen namelijk voor het draagvlak onder de stedelijke voorzieningen. En zij zijn maatschappelijk actief bij scholen, sportverenigingen en dergelijke. Tenslotte draagt het bij aan de diversiteit in de stad, als er kinderen wonen. Genoeg reden om als stad bewust te kiezen voor de stadsgezinnen, net zoals de stadsgezinnen bewust kiezen voor de stad. 

Daarom moet de stad zorgen voor voldoende plekken op de scholen, zoals in NRC Handelsblad geschetst. Maar ook voor bijvoorbeeld een goed onderhouden park in de buurt, als `stadstuin' voor al die mensen die op etages wonen. En parkeergarages en voorzieningen als Greenwheels en Car2Go maken autogebruik mogelijk. Ook bij de inrichting van de openbare ruimte kan meer rekening gehouden worden met de jongste bewoners van de stad en hun ouders. Brede stoepen bijvoorbeeld, waar kinderen kunnen spelen en hun ouders op een bankje voor het huis elkaar ontmoeten. 

En op de woningmarkt moet er meer ruimte komen voor de stadsgezinnen. Dat betekent niet direct een koopwoning met tuin, maar juist grotere etages, bijvoorbeeld door bestaande kleine goedkope huurwoningen samen te voegen. En door het voor ontwikkelaars aantrekkelijk te maken deze woningen te bouwen. "Eengezinsappartementen", noemt architect Bas Liesker van Heren 5 deze woningen, als tegenhanger van het eengezinshuis. En het betekent een uitbreiding van het huursegment dat bereikbaar is voor deze gezinnen. Nu verdienen ze vaak (net) teveel voor een woning in de sociale huurvoorraad. In Amsterdam betekent dit dat meer dan tweederde van alle huurwoningen niet bereikbaar is voor deze groep vanwege hun inkomen. Crisis of geen crisis, gezinnen kiezen voor de stad. Laat de stad dan ook kiezen voor de stadsgezinnen. 

Sebastiaan Capel groeide als stadskind op in Amsterdam en Haarlem, is stadsgeograaf en voor D66 lid van de gemeenteraad van Amsterdam. Lees meer over stadsgezinnen en andere onderwerpen op www.sebastiaancapel.nl

© Nieuwsbank